Technika spawalnicza, w której stosuje się elektrody otulone, to spawanie łukowe. W tej metodzie elektroda otulona jest kluczowym elementem, ponieważ nie tylko przewodzi prąd, ale także tworzy ochronną atmosferę wokół łuku spawalniczego. Ochronna otulina prowadzi do wytworzenia gazów, które chronią stopiony materiał przed utlenieniem oraz zanieczyszczeniami z otoczenia. Przykładem zastosowania spawania łukowego z elektrodami otulonymi jest budownictwo, gdzie często spawane są elementy stalowe konstrukcji budynków oraz mostów. Zgodnie z normami EN 287-1, spawanie łukowe z elektrodą otuloną jest jedną z najczęściej stosowanych metod spawania, ze względu na swoją wszechstronność oraz możliwość spawania w różnych pozycjach. Ponadto, technika ta charakteryzuje się dużą elastycznością w doborze parametrów spawania, co pozwala na dostosowanie procesu do różnych materiałów i grubości spoin. Znajomość tej technologii jest fundamentalna dla każdego spawacza, a praktyczne umiejętności w tej dziedzinie są niezbędne do uzyskania wysokiej jakości spoin.
Spawanie laserowe to technika, w której wykorzystuje się wiązkę lasera do spawania materiałów, a nie elektrody otulone. W tej metodzie kluczowym elementem jest energia laserowa, która skupia się na małym obszarze, co pozwala na uzyskanie bardzo precyzyjnych spoin. Pomimo zalet, takich jak niski wpływ cieplny na materiały i możliwość spawania cienkowarstwowego, nie wykorzystuje się w niej elektrod otulonych. Spawanie gazowe opiera się na paleniu gazu, w którym elektroda nie jest otulona, co różni się zasadniczo od techniki łukowej. W spawaniu gazowym używa się na ogół palnika gazowego, co również nie wiąże się z użyciem elektrod otulonych. Z kolei metoda spawania plazmowego wykorzystuje zjonizowany gaz do wytwarzania łuku, a nie elektrody otulonej, co czyni ją techniką odmienną. Typowe błędy myślowe prowadzące do nieprawidłowych odpowiedzi mogą wynikać z mylenia różnych technik spawania oraz z braku zrozumienia specyfiki używanych materiałów oraz metod ochrony podczas spawania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wyboru techniki spawania w zależności od wymagań konkretnego projektu i materiałów.