Odpowiedź barytowego jest poprawna, ponieważ baryt, będący siarczanem baru, charakteryzuje się wysoką gęstością, co czyni go skutecznym materiałem do ochrony przed promieniowaniem rentgenowskim. Tynki z dodatkiem barytu są powszechnie stosowane w pomieszczeniach diagnostycznych, takich jak RTG czy CT, gdzie istnieje potrzeba zabezpieczenia ścian przed przenikaniem promieniowania. Przykładem praktycznego zastosowania może być wykończenie pomieszczenia, w którym odbywają się badania radiologiczne, gdzie tynk barytowy pomaga zminimalizować promieniowanie, tym samym chroniąc personel oraz pacjentów. Zgodnie z normami bezpieczeństwa radiologicznego, takie tynki powinny spełniać określone standardy, które zapewniają odpowiedni poziom ochrony. Warto również zaznaczyć, że poza tynkami, baryt jest wykorzystywany w różnych rozwiązaniach budowlanych, takich jak płyty gipsowo-kartonowe z dodatkiem barytu, co zwiększa ich efektywność w ochronie przed promieniowaniem.
Wybór kruszywa wapiennego, granitowego czy bazaltowego nie jest właściwy w kontekście ochrony przed promieniowaniem rentgenowskim. Kruszywo wapienne, mimo że jest powszechnie używane w budownictwie, ma niską gęstość, co sprawia, że nie jest w stanie skutecznie blokować promieniowania ionizującego. Jego zastosowanie w tynkach ochronnych nie zapewni wystarczającej bariery dla promieni X, przez co narażałoby osoby znajdujące się w pobliżu na niebezpieczne poziomy promieniowania. Granit i bazalt, choć charakteryzują się większą gęstością niż wapń, również nie są odpowiednie ze względu na swoje właściwości fizyczne. Granite, jako materiał naturalny, jest ciężki i trudny w obróbce, a jego zdolności ochronne w kontekście promieniowania są ograniczone. Bazalt, będący wynikiem wulkanicznej działalności, również nie dostarcza potrzebnej ochrony przed promieniowaniem rentgenowskim. Wybierając materiał do tynków ochronnych, kluczowe jest zrozumienie, że efektywność ochrony przed promieniowaniem zależy głównie od gęstości i specyfikacji chemicznych materiału, co czyni baryt jedynym słusznym rozwiązaniem w tym przypadku. Powszechnym błędem w myśleniu jest zakładanie, że większa masa materiału automatycznie przekłada się na lepszą ochronę, podczas gdy najważniejsza jest ich odpowiednia struktura i rodzaj.