Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich

Wybór innych zapraw, takich jak wapienne, anhydrytowe czy wapienno-gipsowe, nie jest odpowiedni do gładzi tynków zewnętrznych. Zaprawa wapienna, choć ma swoje zalety, nie oferuje wystarczającej wytrzymałości mechanicznej i odporności na czynniki atmosferyczne w porównaniu do zaprawy cementowo-wapiennej. Wapno ma tendencję do łuszczenia się i kruszenia pod wpływem deszczu i wiatru, co sprawia, że nie nadaje się do stosowania jako główna warstwa wykończeniowa na elewacjach. Z kolei zaprawa anhydrytowa, będąca materiałem na bazie siarczanu wapnia, jest stosunkowo nowym rozwiązaniem, które znajduje swoje miejsce w budownictwie wnętrz, ale nie sprawdza się w warunkach zewnętrznych, ponieważ może ulegać degradacji pod wpływem wilgoci. Ostatnią z analizowanych opcji, zaprawa wapienno-gipsowa, nie jest również zalecana do zastosowań zewnętrznych, gdyż gips, mimo że jest materiałem łatwym w obróbce, ma niską odporność na wodę, co prowadzi do jego szybkiego zniszczenia pod wpływem deszczu. W przypadku gładzi tynków zewnętrznych kluczowe jest, aby materiał charakteryzował się odpowiednią odpornością na warunki atmosferyczne oraz zdolnością do regulacji wilgotności, dlatego zaprawa cementowo-wapienna jest najbardziej rekomendowaną opcją w tej dziedzinie.