Tynk surowy, znany również jako tynk rapowany, jest tynkiem kategorii 0, który charakteryzuje się minimalnym przetworzeniem i brakiem dodatkowych dodatków chemicznych, co sprawia, że jest przyjazny dla środowiska. Tynki surowe są stosowane głównie w obiektach, gdzie estetyka powierzchni nie jest kluczowa, a głównym celem jest ochrona konstrukcji budynku przed wpływem wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych. Dzięki swojej naturalnej strukturze, tynki te pozwalają na swobodne oddychanie murów, co z kolei przyczynia się do regulacji wilgotności w pomieszczeniach. W praktyce, tynk surowy jest często stosowany w budownictwie ekologicznym oraz w renowacji obiektów zabytkowych, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów i technik budowlanych jest szczególnie ważne. Ponadto, tynk rapowany zapewnia dobrą przyczepność do późniejszych warstw wykończeniowych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w pracach budowlanych.
Wybór tynku do zastosowania w budownictwie powinien być oparty na zrozumieniu jego właściwości oraz przeznaczenia. Tynki dobrowe, które są najczęściej stosowane w celach estetycznych, charakteryzują się dodatkowymi składnikami, które poprawiają ich wytrzymałość i wygląd, co czyni je mniej odpowiednimi do zastosowań, gdzie kluczowe jest oddychanie ścian i ich naturalne właściwości. Z kolei tynki pospolite są powszechne, jednak ich jakość i trwałość mogą być niższe w porównaniu do tynków surowych, co może prowadzić do problemów z wilgocią i powstawaniem pleśni. Tynki specjalne, z drugiej strony, są projektowane z myślą o konkretnych zastosowaniach, takich jak tynki ognioodporne czy akustyczne, co często wiąże się z wyższymi kosztami i bardziej skomplikowanym procesem aplikacji. Te mylne koncepcje prowadzą do wyboru niewłaściwego rodzaju tynku, co nie tylko zwiększa koszty, ale także może skutkować obniżeniem efektywności energetycznej budynku czy jego trwałości. Dlatego ważne jest, aby wybierać tynki zgodnie z ich przeznaczeniem, a nie tylko na podstawie ich popularności czy estetyki.