Odpowiedź 10 mm jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami budowlanymi oraz danymi zawartymi w tabeli, najmniejsza dopuszczalna grubość jednowarstwowego tynku, który ma chronić przed wodą, powinna wynosić właśnie 10 mm. Tego typu tynki są stosowane w budownictwie do ochrony elewacji przed działaniem wilgoci, co jest kluczowe dla zapewnienia długowieczności konstrukcji. Przy zbyt małej grubości, tynk nie wypełni swojej funkcji, co może prowadzić do wnikania wody, a w efekcie do uszkodzenia struktury budynku. W praktyce, stosowanie tynków o grubości minimum 10 mm jest zgodne z zasadami sztuki budowlanej oraz normami, co potwierdzają liczne badania i publikacje branżowe. Prawidłowe dobranie grubości tynku jest zatem kluczowe dla efektywności ochrony przed wilgocią.
Wybór grubości tynku mniejszej niż 10 mm, jak w przypadku odpowiedzi 5 mm, 15 mm i 20 mm, jest niezgodny z wymaganiami technicznymi dotyczącymi ochrony przed wilgocią. Odpowiedź 5 mm jest zdecydowanie zbyt mała, aby zapewnić odpowiednie właściwości hydroizolacyjne. Tynki o takiej grubości nie będą w stanie skutecznie zapobiegać przenikaniu wody, co może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią w budynku, takich jak pleśń czy zmniejszenie wytrzymałości materiałów budowlanych. Z kolei odpowiedzi 15 mm i 20 mm, choć większe, są nadal nieodpowiednie, ponieważ przekraczają zalecaną minimalną grubość bez uzasadnionej potrzeby. W praktyce, zastosowanie tynku grubości większej niż 10 mm może prowadzić do niepotrzebnego zwiększenia kosztów materiałowych oraz do dodatkowego obciążenia struktury budynku. Dobrą praktyką jest zawsze odniesienie się do lokalnych norm budowlanych oraz wskazówek producentów materiałów budowlanych, które jasno określają minimalne wymagania dla ochrony przed wodą, co w tym przypadku jednoznacznie wskazuje na 10 mm jako wartość optymalną.
