Cement portlandzki to najczęściej stosowane spoiwo w budownictwie, szczególnie w kontekście murowania ścian fundamentowych. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających nośności, jak fundamenty budynków. W procesie murowania cement portlandzki łączy się z wodą, tworząc zaprawę, która wiąże i twardnieje, zapewniając trwałość oraz stabilność konstrukcji. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 197-1, cement portlandzki jest klasyfikowany jako spoiwo hydrauliczne, co oznacza, że wiąże pod wpływem wody. Dodatkowo, cement ten jest odporny na działanie wody, co jest niezwykle istotne w kontekście fundamentów, gdzie kontakt z wilgocią jest nieunikniony. Przykłady zastosowania obejmują nie tylko murowanie ścian fundamentowych, ale także ich wzmocnienie poprzez zastosowanie stropów i płyt betonowych, co pozwala na tworzenie stabilnych i bezpiecznych konstrukcji budowlanych.
Gips budowlany, choć powszechnie stosowany w wykończeniach wnętrz, nie jest odpowiednim materiałem do murowania ścian fundamentowych. Jego właściwości nie pozwalają na uzyskanie odpowiedniej wytrzymałości i odporności na wilgoć, co jest kluczowe w kontekście fundamentów. Gips wiąże pod wpływem wody, ale nie ma zdolności do wiązania w długotrwałym kontakcie z nią, co czyni go nietrwałym w warunkach fundamentowych. Z kolei wapno hydratyzowane, mimo że ma swoje zastosowanie w budownictwie, nie zapewnia takiej samej wytrzymałości na ściskanie jak cement portlandzki. Wapno w tym stanie jest stosunkowo słabsze i bardziej podatne na działanie wody, co sprawia, że jego użycie w fundamentach jest niewłaściwe. Wapno gaszone, chociaż może być używane w mieszankach zapraw, nie wykazuje odpowiednich właściwości hydraulicznych wymaganych dla trwałych konstrukcji fundamentowych. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, stosowanie odpowiedniego spoiwa jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dlatego wybór cementu portlandzkiego do murowania ścian fundamentowych jest nie tylko zalecany, ale wręcz niezbędny, aby uniknąć problemów związanych z osiadaniem czy pękaniem budynku.