Proporcja objętościowa 1:3:12 określa następujące składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'cement: zawiesina gliniana: piasek' jest prawidłowa, ponieważ proporcja objętościowa 1:3:12 odnosi się do składników zaprawy cementowo-glinianej M 0,6, gdzie cement jest jednym z głównych składników, a jego ilość w mieszance wynosi 1 część. Zawiesina gliniana, będąca materiałem wiążącym, ma 3 części, a piasek, który pełni rolę wypełniacza, stanowi 12 części. Zastosowanie takiej proporcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiednich właściwości mechanicznych oraz trwałości zaprawy. Przykładowo, w kontekście budowy murów czy tynków, stosowanie zaprawy o takiej proporcji przyczynia się do lepszej przyczepności i wytrzymałości na czynniki atmosferyczne. Zgodnie z normami, właściwe stosunki składników mogą znacznie wpłynąć na jakość konstrukcji, co podkreśla znaczenie przestrzegania tych proporcji w praktyce budowlanej.
Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, z wyjątkiem poprawnej, wykazują fundamentalne błędy dotyczące składników zaprawy cementowo-glinianej. W pierwszej odpowiedzi, 'cement: zawiesina gliniana: woda', następuje błędne przypisanie miejsca wody w proporcjach. Woda nie jest głównym składnikiem w omawianej proporcji, a jej rola ogranicza się do aktywacji reakcji chemicznych w zaprawie. Zbyt duża ilość wody może prowadzić do obniżenia wytrzymałości i trwałości zaprawy, co jest sprzeczne z normami budowlanymi. Kolejna odpowiedź, 'cement: piasek: zawiesina gliniana', pomija kluczowy element, jakim jest zawiesina gliniana, która ma istotne znaczenie dla właściwości zaprawy, takich jak plastyczność czy zdolność do wiązania. Dodatkowo, piasek w tej odpowiedzi został uwzględniony w niewłaściwej ilości, co negatywnie wpływa na stosunek masowy. Wreszcie, odpowiedź 'cement: woda: zawiesina gliniana' nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania składników w zaprawie, co może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w praktyce budowlanej. Te błędy myślowe wynikają z niedostatecznego zrozumienia roli każdego składnika w zaprawie, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności konstrukcji.