Sztablatura to technika wykończeniowa, która polega na nałożeniu gładkiej warstwy zaczynu gipsowego na podkład wapienno-gipsowy. Jest to dość popularna metoda w architekturze wnętrz, szczególnie w obiektach zabytkowych, gdzie ważne jest zachowanie estetyki i tradycyjnego rzemiosła. Warto zaznaczyć, że sztablatura charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz zdolnością do regulacji mikroklimatu pomieszczeń, co czyni ją idealnym rozwiązaniem do stosowania w różnorodnych warunkach. Zastosowanie sztablatury umożliwia uzyskanie jednolitej, gładkiej powierzchni, która może być następnie malowana lub dekorowana innymi technikami, co podnosi walory estetyczne wnętrza. W praktyce, tynk sztukatorski w formie sztablatury jest często wybierany w projektach, które nawiązują do klasycznych stylów architektonicznych, gdzie szczególnie istotne jest zachowanie autentyczności i detali wykończeniowych.
Tynk cyklinowany to technika, która nie odnosi się do gładkiej wyprawy zaczynu gipsowego, lecz dotyczy drewnianych powierzchni. Cyklinowanie polega na szlifowaniu drewna w celu uzyskania gładkiej i równej powierzchni, co jest zupełnie inną procedurą niż nakładanie tynku. Sgraffito to technika zdobnicza, w której na tynku nakłada się różne warstwy kolorów, a następnie z jednej warstwy zdejmuje się wierzchnią warstwę, aby odsłonić dolną, co tworzy wzory. Z kolei tynk zmywalny odnosi się do tynków, które posiadają właściwości umożliwiające ich czyszczenie, co również nie jest zgodne z definicją sztablatury. Często mylnie łączy się te pojęcia z tynkowaniem gipsowym, nie dostrzegając istotnych różnic w zastosowaniu i właściwościach materiałów. Dobrze jest pamiętać, że dobór odpowiedniego tynku zależy od specyfiki projektu oraz wymagań estetycznych i użytkowych, dlatego warto zgłębiać temat, aby unikać nieporozumień i błędnych decyzji w realizacji prac budowlanych.