Odpowiedź 25% jest prawidłowa, ponieważ stopień zużycia technicznego budynku oblicza się poprzez podzielenie wieku budynku przez jego przewidywaną trwałość, a następnie pomnożenie wyniku przez 100%. W przypadku murowanego domu letniskowego o przewidywanej trwałości wynoszącej 60 lat, obliczenie wygląda następująco: 15 lat (wiek budynku) / 60 lat (przewidywana trwałość) = 0,25. Po pomnożeniu przez 100% otrzymujemy 25%. Takie podejście jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami w ocenie stanu technicznego obiektów. Uwzględnienie wieku budynku i jego trwałości jest niezbędne do zarządzania nieruchomościami oraz do planowania remontów i konserwacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na odpowiednie zaplanowanie inwestycji w utrzymanie budynku oraz zwiększa jego wartość rynkową.
Odpowiedzi 15%, 30% i 10% są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, każda z tych wartości nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania formuły na obliczenie stopnia zużycia technicznego. W przypadku 15-letniego domu letniskowego, który nigdy nie był remontowany, istotne jest, aby uwzględnić nie tylko jego wiek, ale również przewidywaną trwałość. Odpowiedzi 15% i 10% sugerują, że budynek jest w znacznie lepszym stanie, niż wskazywałoby na to jego wiek. W rzeczywistości, z upływem czasu, każdy budynek narażony jest na działanie czynników atmosferycznych, co przyczynia się do jego degradacji. Z kolei odpowiedź 30% może sugerować, że budynek jest w znacznie gorszym stanie, co nie jest uzasadnione, biorąc pod uwagę standardową trwałość murowanych konstrukcji. Podczas analizy stanu technicznego budynków, istotne jest przestrzeganie standardów oceny, takich jak PN-ISO 15686, które wskazują na metodykę analizy trwałości konstrukcji. Warto pamiętać, że każda z tych wartości, które nie są oparte na rzetelnych danych, mogą prowadzić do błędnych decyzji w zakresie planowania remontów i konserwacji budynku, co może w dłuższej perspektywie wpłynąć negatywnie na jego wartość.
