Poprawna odpowiedź wynika z obliczenia wydajności dziennej robotnika w kontekście pracy na dwie zmiany. Jeśli nakład robocizny na przygotowanie i montaż 1 tony zbrojenia wynosi 40 roboczogodzin, to w ciągu 24 godzin, przy założeniu dwóch zmian po 12 godzin każda, robotnik może pracować łącznie 24 godziny. Obliczamy wydajność dzienną jako stosunek 1 tony do 24 godzin pracy, co daje 1 t / 40 roboczogodzin = 0,025 t/godz. Następnie, przeliczając na wydajność dzienną, mamy 0,025 t/godz x 24 godziny = 0,4001 t/dzień. Taka analiza jest istotna w kontekście planowania produkcji oraz zarządzania czasem pracy w projektach budowlanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Wydajność robocza jest kluczowym wskaźnikiem efektywności, który wpływa na koszty oraz terminowość realizacji projektów budowlanych.
Podczas analizy wydajności dziennej robotnika, błędne odpowiedzi wynikają często z niepełnego zrozumienia koncepcji obliczania wydajności oraz nakładów robocizny. Wydajność robocza to kluczowy parametr, który powinien być obliczany na podstawie czasu pracy oraz nakładu robocizny w przeliczeniu na jednostkę wykonania. Jeśli przyjmiemy, że nakład na 1 tonę zbrojenia wynosi 40 roboczogodzin, to należy zrozumieć, że wydajność dzienna musi uwzględniać całkowity czas pracy robotnika. Często popełniany błąd polega na nieprawidłowym przeliczeniu godzin roboczych na jednostki zbrojenia, co prowadzi do mylnych wniosków. Na przykład, licząc jedynie na podstawie godzin roboczych bez uwzględnienia pełnego kontekstu zmian roboczych, wiele osób może dojść do niepoprawnych wyników. Należy również pamiętać, że wydajność jest czynnikiem zmiennym, zależnym od wielu aspektów, takich jak umiejętności pracowników, zastosowane technologie oraz organizacja pracy. W praktyce, aby poprawnie ustalić wydajność, istotne jest znajomość nie tylko liczby roboczogodzin, lecz także specyfiki danego projektu oraz warunków pracy, co powinno być częścią każdej analizy wydajności w branży budowlanej.