Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów

Wypełnienie przestrzeni pomiędzy ramą ościeżnicy a murem masą silikonową, wełną drzewną lub zaprawą polimerową to często stosowane, lecz nieodpowiednie metody. Masa silikonowa, chociaż jest elastyczna i odporna na działanie wilgoci, nie zapewnia dostatecznej izolacji termicznej. Nie jest to materiał, który może skutecznie wypełnić większe szczeliny oraz nie ma właściwości izolacyjnych wymaganych do ograniczenia strat ciepła. Ponadto, silikon nie przylega dobrze do wszystkich powierzchni budowlanych, co może prowadzić do powstawania mostków termicznych. Wełna drzewna, choć jest naturalnym materiałem izolacyjnym, jest zbyt porowata i nieprzystosowana do tego typu aplikacji. Jej zastosowanie może prowadzić do gromadzenia się wilgoci, co zwiększa ryzyko rozwoju pleśni oraz innych problemów związanych z wilgotnością. Z kolei zaprawa polimerowa, mimo że ma swoje zastosowanie w budownictwie, nie jest przeznaczona do wypełniania szczelin w ościeżnicach. Może nie wykazywać odpowiedniej elastyczności ani właściwości izolacyjnych, co skutkuje niewłaściwym zabezpieczeniem przed utratą ciepła i hałasem. Dlatego w kontekście mocowania ościeżnic okiennych najlepszym i najbardziej uznawanym rozwiązaniem pozostaje pianka poliuretanowa, która łączy w sobie wszystkie kluczowe cechy, takie jak efektywność, trwałość oraz łatwość aplikacji.