Keramzyt jest materiałem o doskonałych właściwościach izolacyjnych oraz lekkiej strukturze, co czyni go idealnym wyborem na warstwę wyrównawczą pod suche jastrychy. Dzięki swojej porowatości, keramzyt skutecznie redukuje obciążenia na stropie oraz zapewnia odpowiednią wentylację, co jest kluczowe dla długotrwałego użytkowania. Dodatkowo, ze względu na swoje właściwości akustyczne, keramzyt przyczynia się do poprawy komfortu akustycznego w pomieszczeniach. Zastosowanie keramzytu zgodnie z normą PN-EN 13055-1, która dotyczy lekkich agregatów stosowanych w budownictwie, jest powszechną praktyką w profesjonalnych remontach. W przypadku remontu stropu, warstwa wyrównawcza z keramzytu może być również używana do wyregulowania powierzchni podłoża, co zapewnia lepsze układanie kolejnych warstw. Przykładem zastosowania keramzytu może być układanie go na stropach w budynkach mieszkalnych, gdzie wymagana jest poprawa izolacji termicznej oraz akustycznej. Warto również zaznaczyć, że keramzyt jest odporny na działanie wilgoci, co zwiększa jego trwałość w warunkach budowlanych.
Wybór nieodpowiednich materiałów do wykonania warstwy wyrównawczej może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Mieszanka betonowa, choć często stosowana w budownictwie, jest zbyt ciężka do zastosowania jako warstwa wyrównawcza pod suche jastrychy, co może prowadzić do nadmiernego obciążenia stropu i w konsekwencji do jego uszkodzeń. Użycie gliny w tym kontekście jest również błędne; glina jest materiałem o dużej wilgotności, co może doprowadzić do deformacji oraz problemów z pleśnią w przyszłości. Oprócz tego, glina nie zapewnia wystarczających właściwości izolacyjnych ani akustycznych, które są kluczowe w kontekście komfortu użytkowania pomieszczeń. Siatka i trzcina, mimo że mogą być stosowane w niektórych typach konstrukcji, nie są odpowiednie dla warstwy wyrównawczej pod jastrychy. Tego rodzaju materiały mogą wprowadzać nierówności oraz nie zapewniają wymaganego poziomu stabilności. Zastosowanie materiałów niezgodnych z obowiązującymi standardami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13055-1, może prowadzić do chaotycznych efektów w długoterminowym użytkowaniu, a także do zwiększenia ryzyka uszkodzeń strukturalnych. Z tego powodu kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów do warstwy wyrównawczej kierować się zasadami dobrych praktyk budowlanych, które jasno określają, jakie materiały powinny być używane w konkretnych aplikacjach budowlanych.