Poprawna odpowiedź to 3 cieśli, co można wyliczyć na podstawie normy pracy cieśli określonej w KNR 2-02. Zgodnie z tą normą, wydajność cieśli przy wykonywaniu stropu DZ-3 wynosi 0,3359 roboczogodziny na metr kwadratowy. W związku z tym, całkowity czas pracy potrzebny do wykonania 100 m<sup>2</sup> stropu wynosi 33,59 roboczogodzin (100 m<sup>2</sup> * 0,3359 r-g/m<sup>2</sup>). Pracując przez dwa dni robocze, każdy cieśla ma do dyspozycji 16 godzin (2 dni * 8 godzin). Aby obliczyć liczbę cieśli potrzebnych do wykonania zadania w tym czasie, dzielimy całkowity czas pracy przez dostępny czas dla jednego cieśli, co daje 33,59 r-g / 16 r-g = 2,09. Zaokrąglając w górę, otrzymujemy 3 cieśli. Znajomość norm pracy jest kluczowa w planowaniu robót budowlanych, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz czasem, co w konsekwencji przekłada się na optymalizację kosztów i terminowość realizacji projektu.
Wybór innej liczby cieśli sugeruje błędne zrozumienie norm pracy oraz zasad obliczania potrzebnych zasobów. Na przykład, wybór 2 cieśli nie wystarczy, ponieważ przy pełnym obciążeniu będą oni musieli pracować 16 godzin, co daje łącznie 32 roboczogodziny. To jest niewystarczające, aby zrealizować zadanie, które wymaga 33,59 roboczogodzin. Z kolei wybór 4 lub 5 cieśli może wydawać się rozsądny, ale jest to zbyteczne, ponieważ prowadzi do nadmiernych kosztów pracy oraz potencjalnej niewydolności organizacyjnej na placu budowy. Ważne jest, aby zrozumieć, że nadmierna liczba pracowników nie zawsze przekłada się na efektywność. W praktyce, zarządzanie liczbą cieśli powinno być oparte na precyzyjnych obliczeniach dotyczących norm pracy, a nie na intuicji. Takie podejście zapewnia, że prace będą prowadzone w sposób skoordynowany i efektywny. Dobrym przykładem jest obserwacja, że w branży budowlanej zbyt mała lub zbyt duża liczba pracowników może prowadzić do opóźnień, frustracji w zespole oraz zwiększonych kosztów. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do standardów, które są określone w normach zarówno w kontekście obliczania roboczogodzin, jak i przydzielania zasobów ludzkich.