Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

Wielu osobom wydaje się, że dokumentację techniczno-ruchową (DTR) może przygotować ktoś inny niż producent maszyny, ale to poważny błąd myślowy. Sprzedawca maszyny, choć czasem posiada pewną wiedzę o sprzęcie, zwykle nie ma dostępu do wszystkich szczegółów technologicznych, a już na pewno nie ponosi odpowiedzialności za projekt i bezpieczeństwo urządzenia. Nawet jeśli taki sprzedawca współpracuje z producentem, to nie on ustala parametry bezpieczeństwa czy procedury serwisowe – tego wymaga prawo i rynkowe standardy. Z kolei właściciel maszyny, czyli najczęściej przedsiębiorca lub użytkownik końcowy, może oczywiście prowadzić własne notatki czy dziennik eksploatacji, ale nigdy nie jest w stanie przygotować kompleksowej dokumentacji, bo nie zna wszystkich szczegółów konstrukcyjnych. Takie działania, chociaż czasem spotykane w praktyce, są ryzykowne i niezgodne z przepisami – w razie kontroli UDT czy w przypadku wypadku, brak oryginalnej DTR od producenta może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi. Operator maszyny, z mojego doświadczenia, to osoba, która korzysta z instrukcji i DTR, ale nie tworzy jej – to trochę tak, jak z kierowcą i instrukcją obsługi auta, kierowca nie pisze instrukcji. Mylenie tych ról wynika często z nieporozumień, a w technice przemysłowej konsekwencje mogą być bardzo poważne. DTR to oficjalny dokument, wymagany przez liczne normy (np. PN-EN ISO 12100), który gwarantuje bezpieczeństwo i poprawną eksploatację maszyny wyłącznie wtedy, gdy powstaje u producenta, bo tylko on daje gwarancję rzetelności i zgodności z projektem oraz obowiązującymi przepisami. Dlatego zawsze warto zwracać uwagę na pochodzenie tego dokumentu i unikać prowizorycznych rozwiązań – oszczędność czasu czy pieniędzy w tym miejscu może się bardzo szybko zemścić.