Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

Wybór gruntów mało wysadzinowych, bardzo wysadzinowych lub gruntów wątpliwych do budowy górnych warstw nasypu jest niewłaściwy z kilku powodów. Grunty mało wysadzinowe, mimo że mogą wykazywać lepsze właściwości mechaniczne niż grunty bardzo wysadzinowe, nie gwarantują stabilności i bezpieczeństwa konstrukcji na dłuższą metę. Małe różnice w parametrach wysadzinowych mogą prowadzić do nieprzewidywalnych zmian objętości w odpowiedzi na zmiany wilgotności, co w konsekwencji stwarza ryzyko osiadania nasypów. Grunty bardzo wysadzinowe, jak na przykład niektóre rodzaje glin ekspansywnych, są szczególnie problematyczne, gdyż mogą znacznie zwiększać swoją objętość po nawilżeniu, co prowadzi do pękania konstrukcji oraz niestabilności. Z kolei grunty wątpliwe, których właściwości nie są do końca znane lub określone, mogą okazać się niewłaściwym wyborem, ponieważ ich zachowanie w warunkach zmiennej wilgotności i obciążenia nie jest przewidywalne. W praktyce inżynieryjnej, zgodnie z wytycznymi standardów, takich jak PN-EN 1997-1, kluczowe jest użycie gruntów, które zapewniają stabilność i trwałość budowli. Używanie gruntów wysadzinowych lub niewłaściwych gruntów może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych i zwiększonych kosztów konserwacji, co czyni tę decyzję nieodpowiedzialną w kontekście długofalowego zarządzania infrastrukturą.