Powierzchniowe utrwalenie jezdni polega na zastosowaniu technik, które zwiększają jej trwałość i funkcjonalność. W analizowanym przypadku, jezdnia o szerokości 5,00 m rozciąga się na długości 500 m (od 0+420,00 do 0+920,00). Aby obliczyć powierzchnię, wykorzystujemy wzór: długość × szerokość. Obliczenia są następujące: 500 m × 5 m = 2500 m2. Taki wynik wskazuje na powierzchnię, która wymaga utrwalenia, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich parametrów jezdni, w tym jej nośności i odporności na zjawiska atmosferyczne. Należy również pamiętać, że zgodnie z normami PN-EN 13108-1 dotyczącymi materiałów do budowy dróg, odpowiednie utrwalenie jezdni przyczynia się do zwiększenia jej żywotności oraz poprawy komfortu jazdy. Przykładowo, w przypadku dróg o dużym natężeniu ruchu, regularne utrwalenie powierzchni jest koniecznością, aby zapobiec degradacji nawierzchni.
Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że wiele z nich wynika z niewłaściwego podejścia do obliczeń związanych z powierzchnią. Wynik 1000 m2, mimo pozornej prostoty, nie uwzględnia rzeczywistych wymiarów jezdni. Taka odpowiedź sugeruje, że długość odcinka wynosi tylko 200 m, co jest wielkim niedopatrzeniem. Z kolei 7500 m2 sugeruje, iż jezdnia ma długość przekraczającą 1500 m, co jest niezgodne z danymi podanymi w pytaniu. Jeśli chodzi o 5000 m2, to wynik ten odzwierciedla mylne przeliczenie długości drogi lub jej szerokości, co prowadzi do istotnych nieporozumień w szacunkach. Prawidłowe podejście do obliczeń geometrycznych jest kluczowe dla wszelkich prac budowlanych i drogowych. Niezrozumienie podstawowych zasad, takich jak obliczanie powierzchni na podstawie znanych wymiarów, może prowadzić do poważnych błędów w planowaniu i realizacji projektów budowlanych. Dobrą praktyką jest zawsze weryfikowanie obliczeń z wykorzystaniem schematów oraz rysunków technicznych, co minimalizuje błędy i poprawia efektywność procesów budowlanych.