Korzystając z danych zawartych w tabeli oraz wyników pomiarów równości poprzecznej warstwy mrozoochronnej dokonanych przed ułożeniem warstwy podbudowy, określ, na którym z badanych odcinków budowanej nawierzchni drogi dojazdowej należy skorygować równość wykonanej warstwy.
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odcinek IV został poprawnie zidentyfikowany jako ten, który wymaga korekty, ponieważ w analizowanych pomiarach równości poprzecznej występują wartości przekraczające maksymalne dopuszczalne odchylenia. Wartości 19 mm, 10 mm, 12 mm i 22 mm wskazują na niewłaściwą jakość wykonania tej warstwy. W kontekście budownictwa drogowego, standardy dotyczące równości nawierzchni są kluczowe dla zapewnienia nie tylko komfortu jazdy, ale także trwałości i bezpieczeństwa użytkowania nawierzchni. Wartości dopuszczalne dla równości poprzecznej powinny być określone zgodnie z normami PN-EN 13036-7 oraz PN-EN 14294, które regulują wymagania dotyczące jakości nawierzchni. W praktyce, niedopuszczalne odchylenia mogą prowadzić do szybszego zużycia materiału, zwiększonego ryzyka uszkodzeń oraz obniżenia wydajności transportu. Dlatego ważne jest przeprowadzanie regularnych pomiarów jakości nawierzchni przed i po wykonaniu podbudowy oraz wprowadzenie odpowiednich korekt, co w dłuższym czasie przynosi wymierne korzyści ekonomiczne i eksploatacyjne.
Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że nie wszystkie odcinki spełniają kryteria dla prawidłowej równości poprzecznej. W przypadku Odcinka I, II i III, pomiary wskazują na odchylenia mieszczące się w granicach tolerancji, co może prowadzić do błędnych wniosków o ich jakości. Wybór Odcinka II, z odchyleniami 13 mm, 17 mm, 15 mm i 16 mm, nie uwzględnia faktu, że chociaż niektóre wartości są bliskie maksymalnych dopuszczalnych, nie przekraczają ich. Odcinek III, z wartościami 18 mm, 15 mm, 12 mm i 16 mm, również nie przekracza dopuszczalnych wartości, co sugeruje, że wykonanie tej warstwy jest zadowalające. Uczestnicy mogą pomylić się, zakładając, że każde odchylenie powyżej 15 mm jest powodem do natychmiastowej korekty, co jest błędnym podejściem. Kluczowe jest zrozumienie, że nie każde odchylenie wymaga korekty, a jedynie te, które wyraźnie przekraczają ustalone normy. Wybory te mogą być wynikiem zbyt powierzchownej analizy danych lub braku znajomości standardów budowlanych, które precyzują wartości dopuszczalne dla równości nawierzchni. W praktyce ważne jest, aby decyzje o korekcie opierały się na dokładnych pomiarach i analizach, a nie tylko na intuicji czy subiektywnych odczuciach.
