Pobudowa, wykonana z chudego betonu, jest kluczowym elementem konstrukcji jezdni drogowej, pełniącym rolę podbudowy dla warstw nośnych. Chudy beton to mieszanka o niskiej zawartości cementu, co sprawia, że jest tańszy i mniej obciążający dla późniejszych warstw, a jednocześnie dostatecznie wytrzymały, aby przenosić obciążenia z ruchu drogowego. Jego zalety obejmują możliwość zapewnienia odpowiedniej nośności oraz stabilności podłoża, co jest niezwykle istotne w kontekście obciążeń dynamicznych. Chudy beton stosuje się także w celu wyrównania podłoża oraz jako warstwę ochronną dla instalacji podziemnych, a także przy budowie parkingów i dróg dojazdowych. W praktyce, stosowanie chudego betonu w pobudowie odpowiada standardom budownictwa drogowego, które podkreślają znaczenie jakości podłoża dla całego systemu jezdnego.
Odpowiedzi sugerujące warstwę filtracyjną, warstwę ścieralną oraz podsypkę są niewłaściwe, ponieważ każda z tych warstw wymaga specyficznych materiałów o określonych właściwościach. Warstwa filtracyjna, mająca na celu zapobieganie gromadzeniu się wody w strukturze jezdni, zazwyczaj wykonana jest z materiałów o dużej przepuszczalności, takich jak gruz czy żwir, które skutecznie odprowadzają wodę. Chudy beton nie spełnia tej funkcji, gdyż jego struktura nie pozwala na odpowiednią filtrację i odprowadzanie wody, co mogłoby prowadzić do zjawisk takich jak podtopienia czy degradacja warstw nośnych. Z kolei warstwa ścieralna, będąca ostatnią warstwą jezdni, wymaga materiałów o wysokiej odporności na ścieranie, takich jak asfalt czy beton drogowy, które są zaprojektowane do radzenia sobie z intensywnym ruchem drogowym. Użycie chudego betonu w tej warstwie byłoby niewłaściwe, ponieważ nie zapewniałby on odpowiedniej trwałości i odporności na obciążenia. Podsypka, która służy jako podkład pod inne warstwy, także nie może być wykonana z chudego betonu, ponieważ głównym celem podsypki jest zapewnienie elastyczności i stabilności, co najlepiej osiąga się przy użyciu materiałów sypkich. Zastosowanie chudego betonu w tych kontekstach prowadziłoby do osłabienia całej konstrukcji jezdni, co jest sprzeczne z dobrą praktyką inżynieryjną w budownictwie drogowym.