Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

Można się łatwo pomylić, bo nazewnictwo bywa mylące. Chudy beton jest stosowany pod warstwami konstrukcyjnymi, najczęściej jako podbudowa lub podkład pod płyty betonowe, bo jego zadaniem jest głównie wyrównanie podłoża i zapewnienie stabilności. Ale nie sprawdzi się na samej górze, gdzie liczy się głównie ścieralność i wytrzymałość na duże obciążenia – taki beton będzie za słaby i szybko się wykruszy. Beton porowaty, z kolei, to materiał dość specyficzny – stosuje się go raczej tam, gdzie chcemy zwiększyć drenaż warstw (np. w podbudowie), a nie na samej nawierzchni. Porowatość prowadzi do szybszego zużywania się przy bezpośrednim kontakcie z kołami pojazdów i czynnikami atmosferycznymi. Jeśli chodzi o beton asfaltowy (czyli w praktyce mieszankę mineralno-asfaltową), to w ogóle nie jest to beton w rozumieniu nawierzchni sztywnych – to materiał stosowany w nawierzchniach elastycznych, typowych dla większości polskich dróg, ale nie dla konstrukcji sztywnej z płyt betonowych. Wielu osobom słowo „beton” kojarzy się luźno z każdą twardą nawierzchnią, ale w drogownictwie podział jest bardzo precyzyjny i dobór materiału do warstwy ścieralnej jest kluczowy. Brak znajomości tych różnic może prowadzić do poważnych błędów wykonawczych. Dlatego według standardów i praktyki warstwę ścieralną w nawierzchni sztywnej wykonuje się zawsze z betonu cementowego, który gwarantuje odpowiednią trwałość, odporność na czynniki zewnętrzne oraz bezpieczeństwo użytkowników przez długie lata.