Minimalna szerokość chodnika usytuowanego wzdłuż jezdni wynosząca 2,00 m jest zgodna z obowiązującymi normami i przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa ruchu drogowego. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury, które reguluje kwestie projektowania dróg, minimalna szerokość chodników w obszarach zabudowanych powinna wynosić właśnie 2,00 m. Taka szerokość zapewnia komfortowe poruszanie się pieszym, umożliwiając swobodne mijanie się, a także korzystanie z chodnika przez osoby z ograniczoną mobilnością czy rodziny z wózkami dziecięcymi. W praktyce, projektując nową infrastrukturę drogową, architekci i inżynierowie muszą uwzględniać nie tylko minimalne normy, ale również lokalne warunki i przewidywaną intensywność ruchu pieszego. Co więcej, w miejscach o dużej liczbie pieszych, takich jak centra miast czy okolice szkół, zaleca się jeszcze szersze chodniki, co dodatkowo podnosi bezpieczeństwo i komfort użytkowników.
Wybór odpowiedzi innej niż 2,00 m może wynikać z błędnego zrozumienia norm dotyczących projektowania chodników. Odpowiedzi 1,50 m oraz 1,25 m są niewystarczające, ponieważ nie spełniają minimalnych wymagań dla chodników w obszarach zabudowanych, co może prowadzić do zagrożeń dla pieszych. Chodniki o szerokości 1,50 m mogą ograniczać swobodę ruchu, szczególnie w godzinach szczytu, kiedy liczba pieszych jest znaczna. Odpowiedź 2,50 m, choć z pozoru korzystna, jest zbyt szeroka w kontekście standardów, gdzie 2,00 m zapewnia odpowiednią przestrzeń, a jednocześnie jest optymalna z punktu widzenia efektywności kosztowej i zarządzania przestrzenią miejską. Typowym błędem jest także oszacowywanie potrzeb na podstawie subiektywnych wrażeń, a nie rzeczywistych danych dotyczących ruchu pieszego. W projektach infrastrukturalnych kluczowe jest stosowanie się do ogólnokrajowych standardów, które uwzględniają zarówno aspekty funkcjonalne, jak i bezpieczeństwa, aby zapewnić odpowiednie warunki dla wszystkich użytkowników dróg.