Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

W branży drogowej bardzo łatwo pomylić pojęcia związane z elementami przekroju poprzecznego, bo często ich nazwy brzmią podobnie lub w praktyce nakładają się na siebie. Jezdnia to tylko ta część drogi, po której odbywa się ruch pojazdów, czyli pasy ruchu, czasami pasy awaryjne – ale to nie obejmuje całej szerokości konstrukcji drogi. Korona drogi natomiast to suma jezdni, poboczy oraz ewentualnych pasów zieleni – to jakby górna powierzchnia korpusu, ale nie uwzględnia warstw poniżej. Koryto ziemne to już zupełnie inne pojęcie – oznacza wykop pod nawierzchnię drogi, czyli miejsce, gdzie później układa się konstrukcję drogi; jest to element robót ziemnych, a nie konstrukcyjny składnik gotowej drogi. W praktyce wielu uczniów czy nawet młodych inżynierów błędnie kojarzy korpus drogi z samą jezdnią, bo wydaje się, że to przecież „ta najważniejsza część”. Tymczasem korpus drogi obejmuje całość – wszystkie warstwy konstrukcyjne leżące w przekroju poprzecznym, w tym jezdnię, pobocza, skarpy, rowy i podbudowy. Takie nieporozumienia wynikają zazwyczaj z braku doświadczenia na budowie lub czytania dokumentacji technicznej bez odpowiedniego zrozumienia szczegółów rysunkowych. Mówiąc krótko – jeżeli chcemy dobrze rozumieć projektowanie i utrzymanie dróg zgodnie z wytycznymi GDDKiA czy instrukcjami WTWiORB, musimy nauczyć się odróżniać te pojęcia i wiedzieć, że korpus drogi stanowi całość konstrukcji ziemnej i nawierzchniowej zawartej między zewnętrznymi krawędziami rowów lub skarp. To podstawa do dalszego rozwoju w zawodzie.