Prawidłowe pochylenie skarpy wewnętrznej rowu trójkątnego stosowanego wzdłuż drogi ekspresowej wynosi 1:3. Oznacza to, że na każdą jednostkę wysokości skarpy przypadają trzy jednostki poziome. Taki kąt nachylenia zapewnia odpowiednią stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji, co jest kluczowe w kontekście ruchu drogowego. W przypadku mniejszych kątów nachylenia, takich jak 1:1 lub 1:1,5, zwiększa się ryzyko osunięcia się materiału, co może prowadzić do poważnych zagrożeń dla ruchu drogowego oraz trwałości konstrukcji. Ponadto, stosowanie łagodniejszych kątów nachylenia jest zgodne z wytycznymi zawartymi w normach dotyczących projektowania dróg, takimi jak PN-EN 1997-1. W praktyce, odpowiednie nachylenie skarpy wpływa na skuteczność odprowadzania wód opadowych oraz stabilizację gleby, co jest niezbędne dla zachowania długoterminowej funkcjonalności infrastruktury drogowej.
Wybór zbyt stromych kątów nachylenia skarp, takich jak 1:1, 1:1,5 czy 1:2, może prowadzić do wielu problemów związanych z bezpieczeństwem i stabilnością konstrukcji. Skarpy o takich nachyleniach są bardziej narażone na erozję i osunięcia, co może zagrażać zarówno użytkownikom dróg, jak i samej infrastrukturze. Na przykład, nachylenie 1:1 oznacza, że dla każdej jednostki wysokości skarpy musiałoby być tyle samo jednostek poziomych, co generuje bardzo strome podejście, które w praktyce może nie tylko zwiększyć ryzyko osunięć, ale także komplikować proces utrzymania i konserwacji tych obszarów. Z kolei nachylenie 1:1,5 i 1:2, choć nieco łagodniejsze, wciąż nie zapewnia wystarczającej stabilności, szczególnie w warunkach intensywnych opadów deszczu. Właściwe projektowanie skarp powinno uwzględniać czynniki takie jak rodzaj gleby, warunki hydrologiczne oraz obciążenia wynikające z ruchu drogowego. W normach budowlanych podkreśla się, że projektowanie skarp powinno zachować odpowiednie zasady inżynierii geotechnicznej, co wpływa na trwałość i bezpieczeństwo całej konstrukcji. Zastosowanie niewłaściwego nachylenia może prowadzić do kosztownych napraw oraz zagrożeń dla życia i zdrowia ludzi, co całkowicie podważa sensowność takich rozwiązań.