Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

W takich zadaniach bardzo łatwo się pomylić na etapie przemnażania powierzchni przez jednostkowe zużycie materiału. Często spotyka się różne podejścia: ktoś liczy tylko dla jednego ubytku, inni mylą jednostki lub mylą zużycie na m² z zużyciem ogółem. Tymczasem poprawna metoda zawsze opiera się na dwóch krokach. Najpierw sumujemy powierzchnię naprawianych miejsc – w tym przypadku to 10 miejsc po 0,8 m², razem 8 m². Następnie tę sumę mnożymy przez normę zużycia emulsji asfaltowej – tu 0,5 l/m². Wychodzi więc 8 × 0,5, co daje 4,0 litry. Jeśli uzyskane wartości były mniejsze (np. 2,5 l lub 4,0 l), to widać, że mogło dojść do pomylenia zużycia dla jednej łatki zamiast wszystkich, albo ktoś przyjął nieprawidłową liczbę miejsc. Bywa też, że myli się m² z liczbą miejsc, co prowadzi do błędów. Zdarza się, że ktoś zamiast dodać wszystkie powierzchnie, bierze tylko wartość dla jednej, a potem stosuje zużycie jednostkowe. Takie pomyłki w praktyce skutkują zamówieniem za małej ilości emulsji, co potem na budowie oznacza przestoje lub konieczność dorabiania materiału. Z kolei wskazanie wartości 5,0 l czy 8,0 l może wynikać z założenia, że zużycie wynosi 0,5 l na miejsce, co nie jest zgodne z rzeczywistością – tu kluczowa jest powierzchnia, a nie liczba napraw. Praktyka zawodowa i normy (np. katalogi KNR, wytyczne GDDKiA) jasno mówią, że zawsze przeliczamy zużycie na powierzchnię objętą robotami. Moim zdaniem ważne jest, żeby przy takich zadaniach zawsze spokojnie rozpisać sobie, co oznacza każda dana liczba i do czego się odnosi. Dużo osób zapomina też o konieczności przeliczenia sumarycznej powierzchni, przez co wyniki mocno odbiegają od prawidłowych. Rzetelne podejście do tych obliczeń to podstawa w planowaniu i prowadzeniu robót drogowych.