Opisany w tabeli poniżej układ warstw konstrukcji nawierzchni jest właściwy dla nawierzchni
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "twarda ulepszona" jest prawidłowa, ponieważ układ warstw konstrukcji nawierzchni, jak przedstawiono na zdjęciu, jest charakterystyczny dla nawierzchni, które wymagają wyższej trwałości i wytrzymałości. W konstrukcji tej uwzględniono kostkę betonową, która stanowi warstwę użytkową, a podsypka cementowo-piaskowa pełni rolę stabilizacji oraz ułatwienia odprowadzania wód opadowych. Podbudowa zasadnicza z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie jest kluczowym elementem, który zapewnia odpowiednie wsparcie dla warstwy nawierzchni, a także wspomaga jej odporność na obciążenia ciężkiego ruchu. Dodatkowo, użycie gruntu stabilizowanego cementem w dolnej warstwie konstrukcji zwiększa nośność nawierzchni, co jest istotne w przypadku dróg o dużym natężeniu ruchu. W praktyce, projektowanie nawierzchni twardej ulepszonej zgodnie z normą PN-EN 13108-1 zapewnia długowieczność oraz niskie koszty utrzymania, co czyni tę konstrukcję niezwykle efektywną w zastosowaniach drogowych.
Odpowiedzi "twarda nieulepszona", "drogowa kombinowana" i "gruntowa stabilizowana" są niepoprawne, ponieważ każda z nich nie odpowiada opisanej warstwie konstrukcji nawierzchni oraz jej charakterystyce. Twarda nieulepszona nawierzchnia najczęściej składa się z prostszych warstw, takich jak żwir czy tłuczeń, które nie zapewniają odpowiedniej stabilizacji oraz wytrzymałości. Takie podejście prowadzi do szybkiego degradacji nawierzchni pod wpływem obciążeń ruchu drogowego oraz warunków atmosferycznych, co jest sprzeczne z założeniami nowoczesnych konstrukcji drogowych. Z kolei drogowa kombinowana, która łączy różne materiały, często nie jest odpowiednio zoptymalizowana do tak intensywnych obciążeń, jakie mogą występować na nawierzchniach twardych ulepszonych. W przypadku gruntowej stabilizowanej, stosowanie chemicznych dodatków do stabilizacji gruntu może być niewystarczające, jeśli nie jest poparte odpowiednią konstrukcją warstw, co może prowadzić do osiadania czy pęknięć. Merytorycznie, błędne podejście w wyborze odpowiednich materiałów prowadzi do nieodpowiedniej klasyfikacji nawierzchni, co w praktyce może skutkować poważnymi problemami z utrzymaniem dróg.
