Aby obliczyć czas pracy robotników przy zasypywaniu rowu o określonych wymiarach, musimy najpierw zrozumieć zależność między długością rowu a czasem pracy. W przypadku rowu o długości 100 m i czasie pracy 41,18 roboczogodzin, możemy ustalić, że czas pracy jest proporcjonalny do długości rowu. Zatem, jeśli długość nowego rowu wynosi 300 m, a jego przekrój poprzeczny jest taki sam, możemy użyć proporcji. Czas pracy przy rowie 300 m wynosi: (41,18 r-g / 100 m) * 300 m = 123,54 r-g. Ta metoda stosowania proporcji jest powszechnie stosowana w pracach budowlanych i inżynieryjnych, aby oszacować zasoby ludzkie oraz czas potrzebny na wykonanie zadań. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest zrozumienie powiązań między długością wykopu a potrzebnym czasem pracy. W praktyce, odpowiednie planowanie i obliczenia pozwalają na optymalizację procesu budowy oraz redukcję kosztów.
Błędy w obliczeniach dotyczących czasu pracy robotników mogą wynikać z nieprawidłowego rozumienia zależności między długością rowu a wymaganym czasem. Czas pracy w przypadku zasypywania rowu nie jest stały ani niezależny od jego długości; jest to wartość, która wzrasta proporcjonalnie do długości rowu. Wiele osób może mylnie przypuszczać, że czas pracy przy rowie o długości 300 m można oszacować w sposób liniowy, ale kluczowym błędem jest przyjęcie, że czas jest równy czasowi dla krótszego rowu. Przykłady odpowiedzi takie jak 82,36 r-g czy 411,80 r-g wynikają z niepoprawnych założeń. Czas pracy 82,36 r-g może sugerować, że robotnicy pracowali tylko przez połowę czasu, co jest niezgodne z proporcjonalnością, natomiast 411,80 r-g wydaje się być niewłaściwie zawyżoną wartością, jak gdyby przyjęto, że czas pracy rośnie w sposób kwadratowy lub inny nieliniowy, co nie znajduje zastosowania w tej sytuacji. Takie błędne podejście może prowadzić do niewłaściwego planowania zasobów i czasu, co jest szczególnie istotne w projekcie budowlanym, gdzie każde rozbieżne oszacowanie wpływa na całościowy budżet i harmonogram pracy. Dlatego kluczowe jest stosowanie jasnych metod obliczeniowych, które uwzględniają proporcjonalność i właściwe parametry związane z projektem.