Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych
Zawód: Technik budowy dróg
Pomiar równości podłużnej warstw nawierzchni, przeprowadzany z użyciem planografu w miejscach, do których nie ma dostępu dla urządzenia, powinien być zrealizowany
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'łatą i klinem' jest poprawna, ponieważ metoda ta jest powszechnie stosowana do pomiaru równości nawierzchni w trudno dostępnych miejscach, gdzie nie można użyć planografu. Łata to prosty narzędzie pomiarowe, które umożliwia ocenę równości powierzchni na krótkich odcinkach, a kliny pozwalają na dokładne dostosowanie wysokości i eliminację ewentualnych nierówności. W praktyce, aby zmierzyć równość nawierzchni, należy umieścić łatę na powierzchni i sprawdzić, czy pomiędzy łatą a powierzchnią występują jakiekolwiek luki. Jeśli luki są obecne, użycie klinów pozwala na dalszą regulację i pomiar w miejscach, gdzie standardowe narzędzia nie mogą być zastosowane. W branży budowlanej i drogowej przestrzeganie standardów związanych z równością nawierzchni jest kluczowe, ponieważ ma to bezpośredni wpływ na komfort użytkowania oraz trwałość konstrukcji. Warto zaznaczyć, że według norm PN-EN 13036-1, równość nawierzchni powinna być kontrolowana w różnych warunkach, co czyni zastosowanie metody z użyciem łaty i klinów szczególnie ważnym procesem w praktyce inżynieryjnej.
Wybór niwelatora, węgielnicy lub planimetru nie jest odpowiedni do pomiaru równości nawierzchni w trudno dostępnych miejscach. Niwelator, choć jest narzędziem precyzyjnym do pomiaru różnic wysokości, nie nadaje się do bezpośredniej oceny równości nawierzchni na krótkich odcinkach, gdzie wymagana jest większa elastyczność i responsywność w pomiarze. Użycie niwelatora może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie zapewnia on bezpośredniego pomiaru na poziomie powierzchni, a raczej na poziomie referencyjnym. Węgielnica, która jest narzędziem głównie do sprawdzania kątów prostych, również nie dostarcza informacji o równości nawierzchni. Może jedynie wskazywać, czy powierzchnia jest płaska w danym miejscu, ale nie jest w stanie ocenić jej równości na całym odcinku. Z kolei planimetr, który służy do pomiaru powierzchni, jest całkowicie nieadekwatny w tym kontekście, ponieważ nie ma zastosowania w bezpośrednim pomiarze równości nawierzchni. W kontekście praktycznym, często spotykane błędy myślowe polegają na założeniu, że każdy instrument pomiarowy może być użyty zamiennie, co prowadzi do nieprecyzyjnych wyników oraz potencjalnych problemów w późniejszym użytkowaniu nawierzchni. Ostatecznie, brak odpowiednich metod pomiarowych może prowadzić do znacznych kosztów związanych z późniejszymi naprawami i utrzymaniem dróg czy innych nawierzchni.