Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

W robotach ziemnych przy budowie rowów przydrożnych bardzo łatwo popełnić błąd związany z wyborem kierunku prowadzenia prac – szczególnie jeśli patrzymy tylko na kilometraż, a nie na faktyczne ukształtowanie terenu. Niektórzy sądzą, że logicznie byłoby kopać w kierunku narastania kilometrażu, bo tak układa się dokumentacja projektowa albo wydaje się to naturalne z perspektywy organizacji robót. Jednak praktyka pokazuje, że takie podejście może prowadzić do poważnych problemów technicznych. Z kolei wybór kierunku zmniejszania się kilometrażu to też pułapka, zwłaszcza na trasach o zmiennym profilu podłużnym – może dojść do sytuacji, gdzie woda opadowa lub gruntowa zaczyna spływać wprost do wykopu i lokalnie go rozmywać, co zagraża zarówno bezpieczeństwu, jak i trwałości prowadzonych robót. Najwięcej zamieszania powoduje jednak odpowiedź sugerująca pracę w kierunku obniżania się niwelety, bo z pozoru wydaje się, że wtedy łatwiej kontrolować spływ wód. Tymczasem to właśnie wtedy, przy pracy "z góry na dół", powstaje ryzyko, że ziemia, woda i osady będą niekontrolowanie spływać w świeżo wykonany wykop, powodując zniszczenia skarp, zalania i niepotrzebne koszty związane z naprawą. To typowy błąd wynikający z niewłaściwego rozumienia dynamiki odwodnienia i ruchu mas ziemnych. Z branżowych zaleceń, jak np. instrukcja ITB czy wytyczne GDDKiA, jasno wynika, że tylko prowadzenie prac "pod górkę", czyli w kierunku podnoszenia się niwelety, daje szansę na bezpieczną realizację rowów bez ryzyka podmyć i osunięć. Osobiście uważam, że ignorowanie tego aspektu to proszenie się o kłopoty na budowie – nie tylko w kontekście jakości, ale też wydłużenia czasu robót i wzrostu kosztów, co już niejedna firma odczuła na własnej skórze.