Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

Z perspektywy technicznej omawiany znak pionowy ma jedno precyzyjne zadanie: informować kierującego o wyjeździe na sąsiednią jezdnię dedykowaną dla jednego pasa ruchu. W praktyce błędnie zakłada się tu, że znak dotyczy końca lewego lub prawego pasa ruchu – w rzeczywistości te sytuacje regulują inne typy tablic prowadzących oraz znaki ostrzegawcze, np. C-9, C-10 czy C-11, które w bardziej bezpośredni sposób wskazują zakończenie konkretnego pasa i konieczność jego opuszczenia. Z mojego doświadczenia wynika, że mylenie tych oznaczeń zdarza się często osobom, które nie miały okazji spotkać się z tymczasową organizacją ruchu podczas remontów dużych dróg. Warto pamiętać, że znak z ilustracji jest stosowany wyłącznie w miejscach, gdzie cały tor jazdy jednego pasa zostaje przeniesiony na sąsiednią jezdnię – a nie likwidowany! Mylenie tego z końcem pasa prowadzi do złej interpretacji sytuacji na drodze i może skutkować ryzykownymi decyzjami za kierownicą. Co ważne, znak ten nie dotyczy sytuacji, gdzie udostępniona jest sąsiednia jezdnia dla dwóch pasów ruchu, bo wtedy stosowane są inne, bardziej rozbudowane tablice prowadzące. Zwracam uwagę, że zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym znaków i sygnałów drogowych, znaki te mają bardzo konkretne zastosowania i nie powinny być interpretowane zbyt szeroko. Najczęstszy błąd myślowy polega na utożsamianiu każdego rysunku z przesunięciem pasów z zakończeniem ich biegu – a to nie zawsze idzie w parze. Praktyka pokazuje, że właściwa interpretacja sygnałów pionowych przekłada się na bezpieczeństwo w ruchu drogowym, szczególnie w strefach tymczasowej organizacji ruchu.