Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

Wielu osobom może się wydawać, że wystarczy podwiesić maszynę na jednym, dwóch czy nawet trzech punktach podwieszenia – niestety, takie podejście to częsty błąd wynikający z braku praktyki lub pobieżnej znajomości zasad transportu ładunków wielkogabarytowych. Jednopunktowy układ to głównie domena lekkich ładunków lub takich o bardzo dobrze wyważonym środku ciężkości, co zupełnie nie sprawdza się przy ciężkich maszynach – tu grozi to po prostu natychmiastowym przechyleniem i potencjalnym zniszczeniem sprzętu. Dwupunktowy układ, choć lepszy, wciąż nie zapewnia stabilnego przeniesienia obciążeń – szczególnie przy ładowarkach, gdzie masa rozkłada się nierównomiernie między osie i dodatkowe wyposażenie (łyżka, przeciwwaga) wpływa na środek ciężkości. Trzypunktowe podwieszenie to już rzadkość, ale również nie daje gwarancji pełnej kontroli nad balansem – nawet minimalna różnica długości zawiesi powoduje przekoszenie maszyny, a podczas unoszenia mogą pojawiać się niebezpieczne naprężenia. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszy błąd to niedoszacowanie masy lub nieuwzględnienie punktów technologicznych przeznaczonych do podnoszenia. Producenci bardzo wyraźnie opisują w instrukcjach, że do takich operacji wymagane są cztery punkty podwieszenia, bo tylko wtedy można równomiernie rozłożyć siły na całej konstrukcji, minimalizując ryzyko uszkodzeń i zwiększając bezpieczeństwo ludzi wokół. Nawet jeśli wydaje się, że mniej punktów wystarczy, w praktyce to zawsze chodzenie na skróty kosztem bezpieczeństwa. Jeśli zdarzy się awaria podczas podnoszenia – odpowiedzialność spada na operatora, a każdy inspektor BHP od razu zwróci uwagę właśnie na liczbę i rozmieszczenie punktów zawieszenia. Warto więc nie szukać półśrodków i konsekwentnie stosować rozwiązania, które sprawdzają się w praktyce i są zalecane przez normy oraz doświadczonych mechaników.