Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

Wybór gruntów ilastych, pylastych czy organicznych jako materiałów do iniekcji zaprawy cementowej jest niepoprawny z kilku powodów. Grunty ilaste, choć charakteryzują się dobrą plastycznością, mają tendencję do kurczenia się i pękania, co utrudnia skuteczne wzmocnienie ich za pomocą iniekcji. W przypadku gruntów pylastych, ich drobnoziarnista struktura sprawia, że są one mniej stabilne i bardziej podatne na erozję. Proces iniekcji mógłby w tym przypadku prowadzić do nieprzewidywalnych zmian w ich strukturze i właściwościach, co może skutkować obniżeniem nośności. Grunty organiczne, z kolei, zawierają znaczną ilość materii organicznej, co w połączeniu z ich dużą wilgotnością czyni je nieodpowiednimi do iniekcji cementowej. Obecność materii organicznej może wprowadzać chemiczne reakcje, które negatywnie wpływają na trwałość zaprawy cementowej. Często pojawiającym się błędem jest pomijanie specyficznych właściwości gruntów, które należy uwzględnić przed podjęciem decyzji o zastosowaniu iniekcji. Niekiedy, ze względów ekonomicznych lub praktycznych, inwestorzy mogą rozważać takie metody w niewłaściwych kontekstach, co prowadzi do nieodpowiednich praktyk inżynieryjnych i zwiększenia ryzyka awarii budowlanych.