Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych

Spotkałem się już z tym, że wiele osób myli nazwy warstw w konstrukcji nawierzchni, bo rzeczywiście brzmią trochę podobnie i każda coś ważnego robi. Warstwa wiążąca, choć jest bardzo istotna, nigdy nie znajduje się bezpośrednio na wierzchu – jej rolą jest przenoszenie obciążeń z warstwy ścieralnej na głębsze warstwy i zapewnienie odpowiedniej spójności całej konstrukcji. Często wykonuje się ją z mieszanki mineralno-asfaltowej o większej grubości i trochę innych parametrach niż ścieralna. Z kolei warstwa izolacyjna kojarzona jest raczej z ochroną przed przenikaniem wody lub wilgoci do głębszych partii nawierzchni, szczególnie tam, gdzie istnieje ryzyko degradacji podbudowy. Nie masz jej na samej górze, bo nie wytrzymałaby ruchu pojazdów – jej miejsce to raczej głębsze partie konstrukcji. Jeśli chodzi o warstwę wzmacniającą, to stosuje się ją tam, gdzie podbudowa wymaga lepszych właściwości nośnych lub kiedy zachodzi potrzeba miejscowego wzmocnienia, na przykład przy modernizacjach. Nie jest to jednak warstwa mająca bezpośredni kontakt z ruchem czy czynnikami atmosferycznymi. Częsty błąd polega na myśleniu, że każda „ważna” warstwa może być tą na samej górze, ale w praktyce tylko ścieralna spełnia wszystkie wymagania dotyczące odporności na ścieranie, bezpieczeństwa czy estetyki. Wydaje mi się, że warto pamiętać, iż terminy te są precyzyjnie określone w polskich normach drogowych i nie są wymienne. To jest trochę jak z kanapką – nawet jeśli warstwa sera jest ważna dla smaku, to na wierzchu zawsze jest chleb, a nie coś ze środka.