Kwalifikacja: BUD.15 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg i obiektów inżynierskich oraz sporządzanie kosztorysów

Wybór cementu hutniczego czy cementu portlandzkiego do naprawy nawierzchni bitumicznych jest nieodpowiednią strategią, gdyż te materiały nie mają właściwości, które zapewniają skuteczne połączenie z bitumem. Cement hutniczy, głównie stosowany w budownictwie, charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie, ale nie zapewnia elastyczności ani odporności na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest kluczowe w kontekście nawierzchni drogowych narażonych na zmienne warunki atmosferyczne. Ponadto, cement portlandzki, choć jest jednym z najpopularniejszych rodzajów cementu, nie jest zaprojektowany do pracy z materiałami bitumicznymi, co może prowadzić do osłabienia struktury nawierzchni i szybkiego jej degradacji. W kontekście emulsji asfaltowej, to ona właśnie potrafi skutecznie łączyć materiały, co jest niezbędne dla osiągnięcia długoterminowej trwałości naprawy. Podstawowym błędem w myśleniu, który prowadzi do wyboru cementu zamiast emulsji, jest brak zrozumienia różnicy w zastosowaniu tych materiałów. Cementy nie mają zdolności do elastycznego reagowania na naprężenia, które występują w nawierzchniach podczas ich eksploatacji, co czyni je niewłaściwymi do tego typu prac. Zrozumienie charakterystyki materiałów budowlanych oraz ich odpowiedniego doboru jest kluczowe dla skuteczności remontów nawierzchni drogowych.