Aby przeprowadzić obliczenia dotyczące ilości mieszanki asfaltu grysowo-żwirowego potrzebnej do wykonania warstwy ścieralnej, kluczowe jest najpierw określenie całkowitej powierzchni nawierzchni, która w tym przypadku wynosi 600 m² (100 m długości i 6 m szerokości, przy dwóch pasach ruchu po 3 m każdy). Następnie, mając na uwadze grubość warstwy 5 cm, obliczamy objętość mieszanki, korzystając z wzoru: objętość = powierzchnia x grubość. W takim przypadku objętość wynosi 600 m² x 0,05 m = 30 m³. Z danych tabeli KNR, które dostarczają informacji o zużyciu mieszanki asfaltu na m² (np. 2,5 t na 1 m³), można obliczyć, że potrzebna ilość mieszanki wynosi 30 m³ x 2,5 t/m³ = 75,00 t. Ta metoda obliczeniowa jest zgodna z najlepszymi praktykami w inżynierii drogowej, gdzie precyzyjne określenie potrzebnych materiałów jest kluczowe dla efektywności kosztowej i trwałości nawierzchni.
Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać powszechne błędy w myśleniu związane z obliczeniami dotyczącymi potrzebnej ilości mieszanki asfaltu. Często mylące bywa, iż można zbyt szybko zastosować dane z tabeli KNR bez wcześniejszego pełnego obliczenia powierzchni i objętości wymaganej do wykonania konkretnej warstwy nawierzchni. Na przykład, wybór 37,50 t czy 35,97 t może wynikać z nieprawidłowego przeliczenia zużycia mieszanki na jednostkę powierzchni. Z kolei odpowiedzi 76,50 t mogłyby sugerować niewłaściwe założenia dotyczące grubości warstwy, co prowadzi do nadmiernego szacowania ilości wymaganych materiałów. Takie podejście prowadzi do błędów w kosztorysowaniu, co może negatywnie wpłynąć na projekt i budżet. Kluczowe jest zrozumienie, że każda warstwa nawierzchni wymaga precyzyjnych obliczeń, a korzystanie z danych tabeli KNR wymaga uwzględnienia rzeczywistej objętości mieszanki, a nie tylko bezmyślnego mnożenia danych. W praktyce, aby unikać tych pomyłek, warto zawsze weryfikować obliczenia, stosować zasady inżynierii i dobrych praktyk, które zapewniają optymalne wykorzystanie materiałów budowlanych w projektach drogowych.
