Odpowiedź D jest trafna. Wymaga się korekty rzędnej korony nasypu, gdy rzeczywista rzędna przekracza dozwolone odchylenie od tej projektowanej. Jak wiadomo, dopuszczalne odchylenie to ±2,5 cm, co oznacza, że każdy pomiar powinien być w granicach od -2,5 cm do +2,5 cm. W przypadku profilu D rzeczywista rzędna wynosi -0,05 m, co przekracza tę dolną granicę. Z mojego doświadczenia, żeby zapewnić nasypowi stabilność i trwałość, trzeba dostosować wysokość korony do wartości projektowanej. Jeśli to zostanie zignorowane, mogą pojawić się problemy, jak osiadanie lub erozja, co prowadzi do uszkodzeń nawierzchni i większych kosztów utrzymania. Dostosowanie rzędnej jest kluczowe dla prawidłowego odwodnienia i stabilności konstrukcji, co jest zgodne z normami w budowie dróg i infrastrukturze transportowej.
Wybór odpowiedzi A, B lub C może wynikać z różnych nieporozumień związanych z pomiarami i dozwolonymi odchyleniami przy budowie nasypów. Często popełnianym błędem jest niedocenianie wagi dokładnych pomiarów i ich wpływu na bezpieczeństwo nasypu. Wydaje mi się, że niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że małe odchylenia są akceptowalne, co w kontekście budownictwa jest błędne. Niektóre odpowiedzi mogą też opierać się na mylnym założeniu, że każda różnica między rzędną rzeczywistą a projektowaną jest w porządku, co nie jest zgodne z normami inżynieryjnymi. W budowie dróg ważne jest nie tylko spełnienie wymagań projektowych, ale też to, żeby wszystko było zgodne z zasadami bezpieczeństwa. Dlatego korekta rzędnej w odpowiedzi D jest potrzebna i ma sens, aby utrzymać stabilność konstrukcji. Ignorowanie tego może prowadzić do poważnych kłopotów, na przykład osunięć gruntu czy złego odwodnienia, co w dłuższym okresie generuje spore koszty napraw.