Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Proces przygotowania szkliwa surowego jest dość precyzyjnie ułożony, a poszczególne czynności mają swoje ściśle określone miejsce w kolejności operacji technologicznych. Wiele osób myli się, sądząc, że zasypanie zestawu surowców do młyna albo odważenie ich według receptury to końcowe czynności – tymczasem są to działania otwierające proces przygotowania szkliwa. Odważanie surowców zgodnie z recepturą to absolutna podstawa, żeby uzyskać pożądany skład szkliwa, ale to dopiero początek całej zabawy. Zasypanie młyna odbywa się zaraz po odważeniu składników i poprzedza proces mielenia. Jeśli chodzi o przygotowanie młyna, to jest to czynność organizacyjna, która ma zapewnić, że urządzenie jest czyste, sprawne i gotowe do pracy – ale nie zamyka ona procesu technologicznego, a wręcz przeciwnie, jest jedną z pierwszych. W praktyce przemysłowej po tych etapach następuje szereg dalszych operacji: mielenie, homogenizacja, przesiewanie, ewentualne dodatki korekcyjne i dopiero na samym końcu odżelazienie, które zabezpiecza szkliwo przed niepożądanymi zanieczyszczeniami metalicznymi. Moim zdaniem często popełnianym błędem jest traktowanie przygotowawczych czynności jako końcowych, bo są one bardziej widoczne lub wydają się najważniejsze, ale w rzeczywistości dopiero ostateczne oczyszczenie szkliwa decyduje o jakości efektu – szczególnie w branży ceramicznej, gdzie nawet niewielkie ilości żelaza mogą zepsuć całą serię produkcyjną. Dobrze jest pamiętać, że w procesach technologicznych liczy się nie tylko to, co najważniejsze, ale także to, co ostatnie – to czasem ten ostatni krok decyduje o wszystkim.