Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Bardzo często podczas analizy kryteriów wyboru części maszynowych można się natknąć na mylne przekonanie, że koszty materiału, rodzaj obróbki plastycznej czy nawet typ produkcji są najważniejsze przy podejmowaniu decyzji eksploatacyjnych. W rzeczywistości te aspekty są istotne z punktu widzenia produkcyjnego, ekonomicznego czy technologicznego, ale nie wpisują się bezpośrednio w kryteria eksploatacyjne. Koszt materiału to czynnik typowo ekonomiczny, brany pod uwagę głównie na etapie planowania produkcji lub kalkulacji opłacalności, ale nie mówi nic o tym, jak część zachowa się podczas użytkowania w konkretnych warunkach. Z kolei rodzaj obróbki plastycznej dotyczy procesu technologicznego – decyduje o tym, jakimi metodami dana część zostanie ukształtowana, czy będzie np. kuty czy tłoczony, ale nie determinuje jej odporności na działanie środowiska pracy. Podobnie rodzaj produkcji (czy to seryjna, jednostkowa czy masowa) wpływa bardziej na organizację procesu i logistykę niż na indywidualne właściwości eksploatacyjne części. Z mojego doświadczenia wynika, że często myli się te pojęcia zwłaszcza na początku nauki o projektowaniu maszyn. To taki typowy błąd myślowy – skupianie się głównie na tym, co widać w kosztorysie lub na hali produkcyjnej, zamiast na faktycznych wymaganiach środowiskowych, jakie będą stawiane gotowemu elementowi. W praktyce inżynierskiej najważniejsze przy ocenie eksploatacyjnej są zawsze takie cechy jak odporność na korozję, ścieranie, zmęczenie materiału czy wpływ wysokich i niskich temperatur – bo to one decydują, jak długo część będzie działać bez awarii. Takie podejście zgodne jest też z wymaganiami norm technicznych i dobrymi praktykami branżowymi.