Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Często na początku można pomyśleć, że liczba pokładów powinna być równa liczbie frakcji, które chcemy uzyskać. To jest taki intuicyjny błąd, który wynika z braku doświadczenia z realnymi przesiewaczami. Jeżeli ktoś zaznaczył cztery pokłady, to zazwyczaj dlatego, że wydaje się logiczne – cztery frakcje, więc cztery sita. W praktyce jednak, każde sito oddziela tylko jedną frakcję, a pozostałe powstają przez kolejne przesiewania na niższych pokładach lub przez przesyp przez wszystkie sita (czyli ostatnia, najdrobniejsza frakcja). Gdybyśmy dali cztery pokłady, mielibyśmy aż pięć frakcji, a to już niepotrzebnie komplikuje proces i zwiększa koszty. Dwa pokłady wystarczą tylko do rozdzielenia surowca na trzy frakcje, więc za mało, żeby uzyskać cztery różne grupy ziarnowe – to często spotykany błąd myślowy, zwłaszcza jeżeli ktoś nie miał jeszcze okazji zobaczyć przesiewacza na żywo. Sześć pokładów to już zupełna przesada; tak rozbudowane przesiewacze są stosowane tylko w bardzo specjalistycznych zastosowaniach, gdzie wymagana jest bardzo duża liczba frakcji, np. przy produkcji kruszyw o bardzo różnych zastosowaniach. Na co dzień w branży kruszyw i przeróbce surowców mineralnych trzy pokłady są standardem do uzyskania czterech frakcji – potwierdzają to zarówno praktyka, jak i normy branżowe. Warto pamiętać, że projektując linię produkcyjną, zawsze analizujemy docelowe zastosowania frakcji i dobieramy liczbę pokładów pod kątem wymaganej liczby klas ziarnowych. Z mojego doświadczenia wynika, że najwięcej problemów sprawia właśnie przeszacowanie potrzeb i zbyt rozbudowane przesiewacze, które potem są trudne w eksploatacji i serwisowaniu. W skrócie: liczba pokładów to liczba frakcji minus jeden – i to jest klucz do poprawnego projektowania przesiewania.