Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego
Zawód: Technik ceramik
Kategorie: Maszyny i urządzenia Procesy technologiczne Transport i magazynowanie
Ilustracja przedstawia rozładunek pieca
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
To jest właśnie klasyczny przykład rozładunku pieca kręgowego, który od lat stosuje się w przemyśle ceramicznym, zwłaszcza przy produkcji cegieł i ceramiki budowlanej. Piec kręgowy, znany też jako piec Hoffmanna, ma charakterystyczny, zamknięty kształt tunelu lub pierścienia z licznymi komorami spalania i krążącymi gazami. Dzięki temu cykl wypalania jest bardzo wydajny – można jednocześnie ładować, wypalać i rozładowywać materiał, co mocno zwiększa efektywność produkcji. Moim zdaniem, to rozwiązanie jest świetne dla produkcji seryjnej, bo piec kręgowy pracuje praktycznie non stop i pozwala dobrze wykorzystać energię cieplną. W polskich zakładach przez lata był to standard i do tej pory widać takie piece, choć coraz częściej są zastępowane przez nowocześniejsze technologie. Warto zauważyć, że rozładunek w takim piecu wymaga dobrej logistyki i znajomości układu komór, bo materiał wypalony musi być w odpowiedniej kolejności wyjmowany, żeby nie uszkodzić struktury cegieł czy pustaków. Wzorcowe jest tu stosowanie reguł BHP, bo wnętrze pieca nawet po zakończeniu wypalania bywa gorące i trzeba uważać na resztki żaru. Ogólnie, piec kręgowy to według mnie świetne połączenie tradycji z praktycznością – sprawdza się tam, gdzie liczy się ciągłość produkcji i powtarzalna jakość wyrobów.
Analizując przedstawioną ilustrację, łatwo zauważyć kilka elementów wskazujących, że nie mamy tu do czynienia ani z piecem komorowym, ani tunelowym, ani dzwonowym. Piec komorowy typowo ma wyraźnie wydzielone, zamknięte przestrzenie, gdzie wypalanie odbywa się partiami. Na zdjęciu jednak widać długi, sklepiony korytarz z łukowym sklepieniem i charakterystycznymi otworami wentylacyjnymi – to nie jest układ komorowy, bo brakuje szczelnych drzwi i podziałów na segmenty. Sporo osób myli taki widok z piecem tunelowym, ale tutaj również różnica jest zasadnicza – w piecu tunelowym wypalany materiał przesuwa się stopniowo na wózkach przez całą długość tunelu, a całość jest mechanizowana i zamknięta systemem bram, a nie otwarta do ręcznego rozładunku. Sceneria przedstawiona na zdjęciu tego nie odzwierciedla – nie ma torowiska, bram ani typowych dla tunelówek transporterów. Piec dzwonowy natomiast, to konstrukcja, gdzie na wypalany wsad nakładany jest od góry wielki, ruchomy kaptur (dzwon), a cały proces jest wysoce zautomatyzowany i wykonywany raczej pionowo niż poziomo. Tutaj ewidentnie widać, że pracownicy rozładowują cegły bezpośrednio w długim korytarzu, co jednoznacznie wskazuje na piec kręgowy. Takie pomyłki często wynikają z powierzchownej oceny kształtu lub błędnego założenia, że każdy sklepiony piec to tunel lub komora. W praktyce rozpoznanie typu pieca wymaga zwrócenia uwagi na układ pracy, obecność komór, sposób transportu materiału i ogólną architekturę wnętrza – tutaj wszystkie tropy prowadzą do pieca kręgowego jako najbardziej trafnej odpowiedzi zgodnej z praktyką branżową.