Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Wybór innych rodzajów pras niż ślimakowa do produkcji długich rur kanalizacyjnych to dość częsty błąd wynikający zwykle z mylenia przeznaczenia i konstrukcji tych urządzeń. Prasa cierna, choć sprawdza się przy kształtowaniu wyrobów metalowych, szczególnie gdzie potrzebna jest duża siła nacisku, nie nadaje się do uzyskiwania długich, ciągłych kształtów – jej działanie jest raczej skokowe, a nie ciągłe, więc trudno sobie wyobrazić formowanie metrowych odcinków rur w ten sposób. Prasa izostatyczna z kolei działa na zasadzie równomiernego nacisku cieczy lub gazu na materiał zamknięty w elastycznej formie – to super rozwiązanie dla elementów o złożonych kształtach, np. tulei czy detali ceramicznych o nieregularnych przekrojach, ale zupełnie nie sprawdza się, jeśli zależy nam na produkcie o dużej długości i powtarzalnym, jednostajnym przekroju. Spotkałem się z opinią, że izostatyka to dobry wybór do rur, ale w praktyce to raczej ciekawostka laboratoryjna niż metoda stosowana przemysłowo. Prasa kolankowo-dźwigniowa natomiast wykorzystywana jest głównie do operacji prasowania na zimno, na przykład do tłoczenia blach – jej mechanizm opiera się na przenoszeniu nacisku przez układ dźwigni i kolan, co daje bardzo dużą siłę, ale znowu – nie umożliwia ciągłego wyciskania długich wyrobów. Takie uproszczenia prowadzą do błędów: często myśli się, że każda prasa „coś uformuje”, a przecież rodzaj mechanizmu musi być ściśle dobrany do charakteru wyrobu. Warto pamiętać, że rury kanalizacyjne muszą mieć jednolitą strukturę i określoną długość – a tylko prasa ślimakowa daje taką możliwość przez ciągłe wyciskanie masy przez odpowiednią matrycę. W branży to wiedza podstawowa, potwierdzana nie tylko przez praktyków, ale i przez aktualne normy produkcyjne czy nawet literaturę fachową.