Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Każda z wymienionych maszyn ma swoje miejsce w technologii obróbki materiałów, ale nie każda nadaje się do pierwotnego rozdrabniania surowca plastycznego, zwłaszcza takiego jak glina czy inne masy ceramiczne. Dezintegrator to urządzenie bardziej przeznaczone do rozdrabniania materiałów suchych lub o niewielkiej plastyczności – działa na zasadzie udarowej lub ściernej, przez co przy wilgotnych, mazistych surowcach zwyczajnie by się zapchał. Przecierak to sprzęt używany raczej do końcowego przecierania lub wyrównywania uziarnienia, często przy produkcji pulpy lub przecierania masy przez sita, ale nie nadaje się do rozkruszania dużych, zbitych grudek gliny czy innych surowców plastycznych. Kruszarka stożkowa natomiast to klasyka w rozdrabnianiu kamienia, żwiru czy innych twardych materiałów mineralnych – jej mechanizm oparty jest na zgniataniu i ścieraniu, przez co kompletnie nie sprawdza się przy materiałach o dużej zawartości wody i sprężystości, bo zamiast rozdrabniać, mogłaby je raczej ugniatać albo rozmazywać. Typowym błędem jest myślenie, że każda maszyna rozdrabniająca nadaje się do każdego materiału – w praktyce rodzaj surowca i jego właściwości fizykochemiczne decydują o wyborze odpowiedniego sprzętu. Z mojego doświadczenia wynika, że często lekceważy się te różnice, przez co dochodzi do niepotrzebnych awarii lub strat materiałowych. W branżowych dobrych praktykach zawsze podkreśla się, by do pierwotnego rozdrabniania surowców plastycznych wybierać maszyny, które nie tylko rozdrabniają, ale też nadają się do pracy z materiałem mokrym i ciągliwym – i właśnie dlatego strugarka jest tutaj najlepszym wyborem.