Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego
Zawód: Technik ceramik
Którą z wymienionych maszyn, wykorzystuje się do pierwotnego rozdrabniania surowca plastycznego?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Strugarka to właśnie to urządzenie, które najczęściej stosuje się do pierwotnego rozdrabniania surowca plastycznego, zwłaszcza w przemyśle ceramicznym i materiałów budowlanych. Jej główna zaleta polega na tym, że potrafi radzić sobie z gliną lub innymi surowcami o dużej zawartości wilgoci i plastyczności, które często są trudne do rozdrobnienia innymi maszynami. Konstrukcja strugarki umożliwia nie tylko rozdrabnianie, ale też jednoczesne mieszanie i wyrównywanie kawałków surowca, co bardzo ułatwia dalsze procesy technologiczne, jak chociażby formowanie masy. Moim zdaniem, trudno znaleźć urządzenie bardziej wszechstronne do tego pierwszego etapu obróbki. Standardy branżowe, np. w produkcji ceramiki czy cegieł, wręcz zalecają zastosowanie strugarek na etapie przygotowania masy, bo pozwalają uzyskać jednorodny granulat i ograniczyć ilość zanieczyszczeń. Praktyka pokazuje, że odpowiednio dobrana strugarka potrafi znacznie zmniejszyć zużycie energii w całym procesie, ponieważ rozbijany surowiec później łatwiej poddaje się kolejnym operacjom – na przykład ugniataniu lub dalszemu rozdrabnianiu w walcarkach. Może cię też zdziwi, ale w wielu starszych zakładach cementowych czy ceramicznych strugarki pracują nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat – to maszyny naprawdę odporne i wydajne. W mojej opinii, znajomość działania strugarki to absolutna podstawa dla każdego, kto chce pracować przy przygotowaniu mas ceramicznych.
Każda z wymienionych maszyn ma swoje miejsce w technologii obróbki materiałów, ale nie każda nadaje się do pierwotnego rozdrabniania surowca plastycznego, zwłaszcza takiego jak glina czy inne masy ceramiczne. Dezintegrator to urządzenie bardziej przeznaczone do rozdrabniania materiałów suchych lub o niewielkiej plastyczności – działa na zasadzie udarowej lub ściernej, przez co przy wilgotnych, mazistych surowcach zwyczajnie by się zapchał. Przecierak to sprzęt używany raczej do końcowego przecierania lub wyrównywania uziarnienia, często przy produkcji pulpy lub przecierania masy przez sita, ale nie nadaje się do rozkruszania dużych, zbitych grudek gliny czy innych surowców plastycznych. Kruszarka stożkowa natomiast to klasyka w rozdrabnianiu kamienia, żwiru czy innych twardych materiałów mineralnych – jej mechanizm oparty jest na zgniataniu i ścieraniu, przez co kompletnie nie sprawdza się przy materiałach o dużej zawartości wody i sprężystości, bo zamiast rozdrabniać, mogłaby je raczej ugniatać albo rozmazywać. Typowym błędem jest myślenie, że każda maszyna rozdrabniająca nadaje się do każdego materiału – w praktyce rodzaj surowca i jego właściwości fizykochemiczne decydują o wyborze odpowiedniego sprzętu. Z mojego doświadczenia wynika, że często lekceważy się te różnice, przez co dochodzi do niepotrzebnych awarii lub strat materiałowych. W branżowych dobrych praktykach zawsze podkreśla się, by do pierwotnego rozdrabniania surowców plastycznych wybierać maszyny, które nie tylko rozdrabniają, ale też nadają się do pracy z materiałem mokrym i ciągliwym – i właśnie dlatego strugarka jest tutaj najlepszym wyborem.