Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Wiele osób myli urządzenia laboratoryjne, szczególnie kiedy mają podobne nazwy lub stosuje się je do badania różnych właściwości materiałów budowlanych. Na przykład aparat Vicata jest wykorzystywany głównie do pomiaru czasu wiązania zaczynów cementowych, czyli sprawdzania kiedy cement przechodzi ze stanu płynnego do stałego, a nie do oznaczania gęstości. To bardzo ważne w technologii betonu, ale nijak się ma do wyznaczania gęstości pozornej. Z kolei higrometr kojarzy się z badaniem wilgotności powietrza, czasami materiałów sypkich, ale jego działanie polega na pomiarze zawartości pary wodnej, a nie na określaniu masy w stosunku do objętości. Po prostu nie da się tym urządzeniem uzyskać precyzyjnych danych o gęstości pozornej, a już na pewno nie zgodnych z normami budowlanymi. Aparat Pfefferkorna natomiast służy do oznaczania plastyczności zaczynów cementowych lub podobnych mieszanin – ocenia się jak rozlewa się zaczyn i na tej podstawie określa jego konsystencję, co jest ważne przy ustawianiu parametrów produkcji zapraw czy betonów. Z mojego doświadczenia wynika, że często wybór niewłaściwego urządzenia bierze się z braku znajomości celu badania oraz wymagań normowych. Wyobrażam sobie, że ktoś może pomylić np. gęstość pozorną z wilgotnością lub plastycznością, bo te pojęcia występują obok siebie w różnych kontekstach laboratoryjnych. Jednak w praktyce, tylko waga hydrostatyczna umożliwia rzetelne oznaczenie gęstości pozornej próbki, zgodnie z normami i przy zachowaniu odpowiedniej dokładności. Dobra praktyka w laboratorium to zawsze wybierać sprzęt adekwatny do konkretnego parametru, który chcemy zbadać – i tutaj nie ma drogi na skróty.