Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Można się łatwo pomylić, bo temat pomiaru temperatury w piecach ceramicznych wydaje się prosty, ale technologia tutaj jest dość specyficzna. Często ludzie mylą termometry rtęciowe z profesjonalnymi czujnikami przemysłowymi – tymczasem termometry rtęciowe w ogóle nie nadają się do tak wysokich temperatur, jakie panują w piecach ceramicznych (zwykle to powyżej 1000°C). Co więcej, termometry te nie umożliwiają ciągłego monitorowania i automatycznego zapisu – a to jest kluczowe przy wypale ceramiki na większą skalę. Pirometr optyczny brzmi nowocześnie, rzeczywiście świetnie sprawdza się do szybkiego, “bezkontaktowego” pomiaru bardzo wysokich temperatur, ale on daje tylko chwilowy odczyt, nie jest w stanie na bieżąco rejestrować i nadzorować procesu przez wiele godzin. Z mojego doświadczenia, pirometry stosuje się bardziej do kalibracji i sporadycznej kontroli – nie do automatycznego sterowania piecem. Stożki pirometryczne (Segera) to zupełnie inna bajka: one służą raczej do oceny tzw. „atmosfery wypału” i jej efektu, czyli pokazują, czy została przekroczona pewna temperatura graniczna przez deformację stożka, ale nie można ich traktować jako narzędzi do ciągłego, dokładnego pomiaru. Typowy błąd to branie pod uwagę tylko prostoty obsługi albo historii stosowania jakiejś metody, a nie jej rzeczywistych możliwości w nowoczesnym przemyśle. Standardy branżowe (np. normy europejskie PN-EN dotyczące automatyzacji procesów wypału) wyraźnie wymagają stosowania czujników zdolnych do pomiaru ciągłego i współpracy ze sterownikami PLC – dlatego termopara jest tu rozwiązaniem praktycznie bezkonkurencyjnym. Bez niej nie da się dobrze prowadzić procesu wypału, bo nie masz kontroli nad przebiegiem krzywej temperatury – a to podstawa, żeby ceramika nie pękała albo nie była za słabo wypalona.