Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

W praktyce laboratoryjnej i zgodnie z obowiązującymi standardami, próbki do badania mrozoodporności ceramiki budowlanej mają postać belek, a nie kulek, prętów czy kostek. Często spotykam się z błędnym podejściem, że kostki albo pręty byłyby też dobrym wyborem, bo wydają się poręczne albo geometrycznie „prostsze”. Niestety, takie próbki nie pozwalają na uzyskanie reprezentatywnych wyników. Kostki, choć są popularne przy badaniach wytrzymałości na ściskanie (szczególnie w betonie), nie odzwierciedlają dobrze rozkładu naprężeń charakterystycznych dla ceramiki w warunkach rzeczywistego użytkowania. Pręty zaś zazwyczaj mają zbyt małą średnicę, przez co trudno je równomiernie zamrażać i odmrażać; poza tym nie spełniają podstawowych wymogów norm PN-EN 772-22 czy podobnych. Kulki natomiast praktycznie nie występują w laboratoriach badających ceramikę budowlaną – mają zbyt odmienną geometrię niż typowe wyroby, więc wynik testu byłby całkowicie niemiarodajny. Generalnie chodzi o to, żeby próbka swoim kształtem i wymiarami odwzorowywała realne elementy w konstrukcji i zapewniała powtarzalność pomiaru – a tylko belki to gwarantują. Wielu początkujących techników sądzi, że wystarczy dowolny kształt, ale takie podejście prowadzi do błędnych wniosków i problemów z późniejszą interpretacją wyników. Standaryzacja próbki to fundament wiarygodnych badań – moim zdaniem nie warto eksperymentować z innymi formami, bo cały sens testów się wtedy gubi.