Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

W praktyce produkcji wyrobów ceramicznych czy szklanych bardzo łatwo pomylić wymagania dotyczące obróbki poszczególnych półfabrykatów, zwłaszcza gdy myśli się o klasycznych cegłach, prostkach szamotowych czy kształtkach krzemionkowych. Jednak te elementy wytwarzane są zazwyczaj metodami, które nie generują szwów formowych – najczęściej stosuje się prasowanie lub formowanie plastyczne w matrycach jednoczęściowych albo prasach, gdzie styk formy nie pozostawia charakterystycznych linii. Cegła pełna na przykład, powstaje przez prasowanie czy wyciskanie, a następnie cięcie drutem, więc nie ma tu miejsca na typowe szwy do usuwania. Prostki szamotowe i kształtki krzemionkowe, choć też mogą powstawać w formach, to standardowo mają proste kształty, więc raczej nie stosuje się wieloczęściowych form, które generowałyby widoczne szwy. Problem szwów dotyczy głównie wyrobów złożonych, o nietypowych kształtach, gdzie formy muszą być dzielone na części, jak właśnie wazon z przewężeniami. Częstym błędem jest myślenie, że wszystko, co formowane, wymaga usuwania szwów, ale to nieprawda – tylko tam, gdzie naprawdę stosuje się formy podzielne. W branży szczególny nacisk na eliminowanie szwów kładzie się przy wyrobach dekoracyjnych oraz tych, gdzie gładkość powierzchni ma znaczenie użytkowe lub estetyczne. Warto pamiętać, że usuwanie szwów to dodatkowy etap, który generuje koszty i czas, dlatego stosuje się go tylko tam, gdzie jest to technicznie uzasadnione. Moim zdaniem, rozumienie tych niuansów mocno ułatwia późniejszą pracę w dziale kontroli jakości i pozwala uniknąć niepotrzebnej straty czasu na czynności zbędne dla danego typu półfabrykatu.