Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

W procesie wypalania ceramiki z tlenku glinu o zawartości poniżej 96% kluczowe jest zrozumienie, że wymagane są bardzo wysokie temperatury, znacznie przekraczające zakres typowy dla zwykłej ceramiki sanitarnej czy porcelany. Często pojawia się błąd, gdy ktoś sugeruje temperatury rzędu 1150–1300°C – to są wartości odpowiednie raczej dla porcelany, kamionki czy wyrobów o dużo niższych wymaganiach strukturalnych. Tlenek glinu, nawet z domieszkami, potrzebuje gorąca, żeby osiągnąć optymalną gęstość i wytrzymałość mechaniczną, co przekłada się na zakres wypalania powyżej 1500°C. Zdarza się też, że sugeruje się ekstremalnie wysokie temperatury, jak 1950–2000°C, ale przy takiej ilości domieszek byłoby to nieefektywne energetycznie i mogłoby prowadzić do niepożądanych zmian fazowych, np. topnienia niektórych składników. Z mojego doświadczenia, mylenie tych zakresów wynika z braku rozróżnienia pomiędzy ceramiką wysokospiekaną a wyrobami technicznymi o bardzo wysokiej czystości (gdzie rzeczywiście temperatury mogą być bliskie 2000°C). Przemysł kieruje się tu zarówno normami ISO, jak i zaleceniami producentów pieców i surowców, które jasno określają, że optymalny zakres dla tej grupy materiałów to właśnie 1550–1800°C. Niższe temperatury nie pozwalają na osiągnięcie wymaganej konsolidacji, a zbyt wysokie to już domena specjalistycznych zastosowań czy ceramiki o ultra wysokiej czystości. Dlatego w praktyce, jeśli chce się uzyskać powtarzalne, trwałe wyroby z Al2O3 <96%, to tylko ten zakres temperatur sprawdza się najlepiej.