Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

W temacie kalibracji płytek ceramicznych łatwo się pogubić, bo można spotkać sporo pojęć, które brzmią podobnie, ale znaczą coś innego. Na przykład głębokość szlifowania powierzchni to kwestia obróbki technicznej płytki, ważna w przypadku płytek rektyfikowanych, gdzie chodzi bardziej o uzyskanie ostrych, równych krawędzi niż o precyzyjną kalibrację całej partii. To raczej etap produkcji, a nie forma selekcji wymiarowej prezentowanej na etykiecie. Różnica intensywności barwy dotyczy natomiast tzw. tonacji lub odcienia (popularnie zwanej tonem), czyli innym oznaczeniem, często widocznym na opakowaniu jako „TON” albo „SHADE”. To przydatna informacja, by płytki z tej samej partii miały jednolity kolor, ale nie mówi nic o wymiarze. Stopień metameryzmu to już pojęcie z pogranicza technologii barwienia – odnosi się do zmiany postrzegania koloru w różnych warunkach oświetleniowych, co w praktyce przy płytkach raczej nie jest kluczowym parametrem deklarowanym na etykiecie. Najczęściej osoby mylące te pojęcia nie zwracają uwagi na techniczne aspekty montażu i skupiają się tylko na wyglądzie płytek lub ich powierzchni. Moim zdaniem, wynika to z braku doświadczenia w pracy na budowie – w praktyce to właśnie wymiar i tolerancja (kalibracja) mają największy wpływ na efekt końcowy. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzenie informacji o kalibracji przed ułożeniem płytek, ponieważ mieszanie partii o różnych rozmiarach, nawet jeśli różnice są minimalne, może prowadzić do powstawania nieestetycznych, krzywych fug i problemów z dopasowaniem wzoru. Branżowe normy, jak PN-EN 14411, podkreślają, że kalibracja to wyłącznie tolerancja wymiarowa – reszta tych pojęć funkcjonuje równolegle, ale nie są tożsame z kalibracją. Popełnienie takiego błędu to jeden z typowych problemów początkujących wykonawców lub osób zamawiających płytki bez konsultacji z fachowcem. Takie nieporozumienia mogą skutkować niepotrzebnymi kosztami i stratą czasu podczas realizacji inwestycji.