Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

W przypadku suszarni, bardzo łatwo się pomylić, bo typów tych urządzeń jest sporo i każda wygląda trochę inaczej. Suszarnia podrzutowa, chociaż brzmi ciekawie, to w rzeczywistości działa na zasadzie podrzucania materiału w strumieniu gorącego powietrza, przez co pole powierzchni kontaktu suszonego produktu z powietrzem jest maksymalizowane – tu jednak nie ma żadnego obracającego się bębna, a cała konstrukcja wygląda zupełnie inaczej, bardziej otwarcie, często z dużą komorą i intensywnym ruchem powietrza. Rozpyłowa z kolei to już zupełnie inna bajka – wykorzystuje atomizację cieczy i błyskawiczne suszenie w ciągu kilku sekund. Takie urządzenia mają postać dużych wież z dyszami rozpylającymi ciecz, a nie bębnów. Suszarnie szybową kojarzę głównie z suszeniem materiałów mineralnych lub cięższego zboża – to pionowa komora, gdzie materiał opada grawitacyjnie, a gorące powietrze przepływa ku górze. Najczęściej takie konstrukcje są wysokie i mają wiele sekcji lub przegród, a nie wyglądają jak leżący walec na podporach. Często spotyka się mylenie tych typów, bo każda suszarnia jest do czegoś innego i ma swoje wyraźne cechy konstrukcyjne. Moim zdaniem najczęstszy błąd polega na skupianiu się na samym procesie suszenia, a nie analizowaniu dokładnie, jak wygląda korpus urządzenia i jak zachowuje się produkt w środku. W praktyce, patrząc na kształt i mechanikę działania, tylko suszarnia obrotowa ma taki poziomy, obracający się bęben, co jest kluczowym wyróżnikiem tej technologii. Warto zawsze popatrzeć, jaka jest droga produktu przez suszarnię i czy jest mieszany mechanicznie – to zawsze pomaga w identyfikacji.