Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego
Zawód: Technik ceramik
Kategorie: Surowce ceramiczne Maszyny i urządzenia Procesy technologiczne
O wyborze urządzenia do rozdrabniania surowca ceramicznego nie decyduje
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór urządzenia do rozdrabniania surowca ceramicznego w praktyce opiera się głównie na właściwościach samego materiału, takich jak twardość, wytrzymałość na ściskanie czy zawartość wilgoci. To one wpływają na efektywność procesu rozdrabniania, zużycie energii, dobór materiałów eksploatacyjnych i nawet bezpieczeństwo pracy maszyn. Natomiast udział procentowy danego surowca w całkowitej masie mieszanki nie ma bezpośredniego wpływu na konstrukcję czy zasadę działania rozdrabniacza. Przykładowo: jeśli w masie jest dużo gliny, ale jest ona bardzo miękka, wystarczy prosty rozdrabniacz walcowy – nie ma znaczenia, czy tej gliny jest 10% czy 60%. Podobnie z kwarcem – cała sprawa rozbija się o twardość i ścieralność, nie o ilość procentową. Moim zdaniem, w branży ceramicznej często spotyka się błędne przekonanie, że zmieniając proporcje mieszaniny, trzeba też zmieniać maszyny – a to nieprawda. Oczywiście trzeba zwracać uwagę na proporcje przy projektowaniu całego procesu technologicznego, ale wybór samego młyna, kruszarki czy innego rozdrabniacza opiera się stricte na właściwościach fizycznych i chemicznych surowca, nie na jego udziale procentowym. Dobrą praktyką jest więc zawsze analizować parametry materiałowe i stosować maszyny dedykowane do określonych typów surowców, zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami branżowymi, jak na przykład normy PN-EN dotyczące maszyn do rozdrabniania materiałów sypkich.
W przypadku doboru urządzenia do rozdrabniania surowca ceramicznego często pojawia się błędne przeświadczenie, że procentowy udział danego surowca w masie decyduje o wyborze maszyny. To typowy błąd myślowy wynikający z mylenia wymagań recepturowych masy ceramicznej z wymaganiami technologicznymi obróbki mechanicznej. W rzeczywistości kluczowe są właściwości fizyczne materiału, które bezpośrednio wpływają na proces rozdrabniania. Twardość surowca określa, czy wystarczy standardowy młyn kulowy, czy może trzeba zastosować specjalistyczne urządzenia odporne na ścieranie, np. z okładzinami z węglika krzemu. Wytrzymałość na ściskanie z kolei pozwala przewidzieć, jak mocno surowiec będzie się opierał kruszeniu – im wyższa, tym więcej energii potrzebuje rozdrabniacz. Wilgotność jest też bardzo ważnym parametrem, bo zbyt mokry materiał może się lepić, blokować sito czy powodować awarie maszyn. To właśnie dlatego, zanim dobierze się kruszarkę lub młyn, przeprowadza się szczegółową analizę tych parametrów – to podstawowy standard w zakładach ceramicznych, zwłaszcza tych pracujących według norm ISO. Sugerowanie się udziałem procentowym w mieszance może prowadzić do niewłaściwego doboru urządzenia, które potem nie radzi sobie z obróbką jednego ze składników o innym charakterze fizycznym. W praktyce receptura masy ceramicznej jest ustalana niezależnie od doboru maszyn do rozdrabniania, a maszyny dobiera się pod kątem najtrudniejszego w obróbce składnika. Warto o tym pamiętać, bo błędny dobór sprzętu przekłada się na przestoje, awarie oraz niższą jakość wyrobu finalnego. Z mojego doświadczenia wynika, że lepiej poświęcić czas na dokładną analizę twardości, ściskalności i wilgotności surowców niż sugerować się ich ilością w całej mieszance.