Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego
Zawód: Technik ceramik
Określ rodzaj rozdrobnienia dla wielkości ziaren powyżej 100 mm, uzyskanych w czasie rozdrabniania.
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Określenie „grube” w kontekście rozdrabniania materiałów odnosi się do pierwszego etapu procesu, gdzie uzyskuje się ziarna o największych wymiarach – właśnie powyżej 100 mm. Takie rozdrabnianie jest typowe na początku obróbki surowców, na przykład w kamieniołomach, kopalniach czy przy wstępnym kruszeniu rud metali. W praktyce, rozdrabnianie grube stosuje się tam, gdzie materiał wyjściowy jest naprawdę masywny i wymaga tylko rozłupania na mniejsze bryły umożliwiające dalszą, bardziej precyzyjną obróbkę. W wielu branżach, np. budowlanej czy górniczej, rozróżnienie na grube, średnie i drobne rozdrabnianie jest fundamentalne dla właściwego doboru maszyn – kruszarki szczękowe, stożkowe czy młynki dobierane są właśnie pod kątem wielkości uzyskiwanych ziaren. Moim zdaniem dobrze jest pamiętać, że określenia te są też powiązane z efektywnością procesu – zbyt wczesne przejście do drobnego mielenia zwiększa koszty energetyczne i zużycie maszyn. W standardach branżowych (np. PN-EN) bardzo często spotyka się przedziały granulacji i właśnie 100 mm to taka graniczna wartość, od której zaczynają się ziarna „grube”. Często początkujący mylą te pojęcia, a przecież bez ich znajomości trudno dobrze zaprojektować linię technologiczną.
Przy analizie procesu rozdrabniania bardzo łatwo się pomylić, bo nazwy poszczególnych etapów brzmią podobnie, a zakresy wielkości ziaren czasem się nakładają. Jednak, jeśli mówimy o ziarnach powyżej 100 mm, to nie są to ziarna ani „drobne”, ani „średnie”, ani tym bardziej „wtórne”. W praktyce, drobne rozdrabnianie dotyczy już znacznie mniejszych frakcji, często poniżej kilku milimetrów – wykorzystywanych np. w produkcji cementu czy przy preparacji koncentratów mineralnych. Średnie rozdrabnianie dotyczy frakcji pośrednich, zwykle w zakresie od kilkunastu do około 100 mm, ale już nie większych. Z kolei określenie „wtórne” nie odnosi się do wielkości ziaren, tylko do etapu procesu – oznacza po prostu kolejny etap po rozdrabnianiu wstępnym, a nie konkretną granulację. Często popełnianym błędem jest utożsamianie etapu wtórnego z konkretnym rozmiarem ziaren, podczas gdy w rzeczywistości na tym etapie uzyskuje się ziarna o różnym rozmiarze, w zależności od technologii i potrzeb produkcji. Moim zdaniem wiele osób nie odróżnia też rozdrobnienia gruboziarnistego od wtórnego, bo w potocznej mowie wszystko, co „nie jest pyłem”, wydaje się duże, ale w branży obowiązuje ścisła terminologia. Standardy, np. PN-EN, bardzo jasno definiują co jest rozdrobnieniem grubym – powyżej 100 mm, i właśnie taką frakcję uzyskuje się na wstępnych kruszarkach szczękowych lub udarowych. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tych etapów ma ogromny wpływ na optymalizację całego procesu rozdrabniania, zarówno pod względem kosztów, jak i wydajności. Pomijanie tej wiedzy prowadzi do niepotrzebnych strat energii i szybszego zużycia sprzętu. Warto więc zawsze odwoływać się do branżowych klasyfikacji i nie mieszać nazw etapów z wielkościami frakcji, bo to podstawa poprawnego planowania procesów technologicznych.