Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo nazwy różnych typów suszarni bywają mylące i często sugerują cechy, których w rzeczywistości nie mają. Weźmy na przykład suszarnię tunelową: jest ona stosowana głównie do suszenia ciągłego w długim tunelu, przez który materiał przesuwa się zazwyczaj na wózkach lub na taśmach, ale typowe dla niej jest raczej przesuwanie całych partii materiału, a nie specyficzny ruch pojedynczych szalek w pionie czy poziomie. W praktyce w tunelówkach szalki są rzadko wykorzystywane – częściej spotyka się tam systemy wózków lub taśmowe, gdzie ruch jest bardziej zbiorczy niż indywidualny. Z kolei suszarnie komorowe to konstrukcje, gdzie materiał układa się w komorze i suszy statycznie – tu nie występuje ani pionowy, ani poziomy transport szalek podczas procesu. Komorówki są super do partii o różnych rozmiarach i kształtach, ale nie nadają się do ciągłego przemieszczania materiału. Suszarnie rurowe natomiast wykorzystuje się głównie do materiałów sypkich przenoszonych przez strumień gorącego powietrza w rurze – tu nie ma w ogóle mowy o szalkach, bo całość odbywa się w strumieniu i często w ruchu obrotowym. Częsty błąd to mylenie transportu materiału (na przykład w taśmociągach tunelowych) z ruchem szalek, które są charakterystyczne właśnie dla suszarni przenośnikowych. W praktyce ruch szalek pozwala na bardziej precyzyjne dozowanie, równomierne suszenie i jest rekomendowany wszędzie tam, gdzie zależy na kontroli procesu oraz minimalizacji uszkodzeń mechanicznych materiału. Standardy branżowe jasno wskazują na przewagę rozwiązań przenośnikowych w przypadku delikatnych surowców wymagających indywidualnego podejścia do suszenia. Warto więc przeanalizować nie tylko mechanizm transportu, ale i specyfikę produktu oraz wymagania technologiczne.